Эй, народ, завтра Старый Новый год! Пра ліст З РЭДАКЦЫЙНАЙ ПОШТЫ Дзеду Марозу
Пісаць Дзеду Марозу – адна з галоўных традыцый чакання Новага года. У многіх гэта пазначана ў адным з дзён календара, але нават і тыя, хто не прытрымліваецца, усё роўна пішуць ліст галоўнаму зімоваму чараўніку ў надзеі на цуд.
Ліст Дзеду Марозу – гэта не толькі даніна традыцыі, але і падтрыманне ў дзецях веры ў чарадзейства і казку.
Многія думаюць: калі твой узрост ужо паважаны, радавацца святам непрыстойна, маўляў, ёлка, Дзед Мароз, сюрпрызы і падарункі – для маладых. Крыўдна. Я, напрыклад, люблю Новы год. У маё жыццё гэта свята ўвайшло даволі позна. У адрозненне ад пакаленняў нашых дзяцей і ўнукаў мы нават не думалі, што змена календара – нагода для ўрачыстасці. Затое пазней, калі свята набыло папулярнасць, вельмі палюбілі яго. У СССР сустрэча Новага года мела ідэалагічнае значэнне, а ў дзяцей фарміравала веру ў казку.
Люблю пах ёлкі, цытрусавых, накрыты стол і падарункі – усё гэта з дзяцінства. У маёй сям’і ёсць цудоўныя традыцыі. Галоўнае правіла – сустракаць Новы год толькі дома. За сталом віншаваліся, гаманілі і спявалі, дзецям ніхто не загадваў ісці спаць, бо «ўжо позна». І можна было запальваць бянгальскія агні і есці мандарыны, якія ў вясковай хаце з’яўляліся толькі на Новы год. А потым ішлі праводзіць па дамах гасцей і гулялі ў снежкі, і качаліся ў гурбах, не толькі дзеці, але і дарослыя – свята, весела!.. А на наступныя дні чараўніцтва працягвалася, бо паштальёнка ў сваёй пузатай сумцы прыносіла паштоўкі – цэлымі пачкамі, іх дасылалі далёкія і блізкія сваякі, сябры, знаёмыя.
А як жа падарункі, спытаеце? Пару пакункаў з цукеркамі, што давалі бацькам на працы. Толькі не ў іх, у падарунках (няважна ад каго: ад таты з мамай ці ад самога Дзеда Мароза), было для дзіцяці тое свята. Яно, напэўна, і сёння так застаецца.
Ці пісала лісты Дзеду Марозу? Ніколі. Але каб давялося, у першым жа радку напісала б: «Дарагі Дзед Мароз, падары мне і ўсім беларусам дабрабыт, здароўе і шыкоўны настрой! Няхай вакол пануюць жыццё і прыгажосць, а кожны з нас застаецца здаровым, запатрабаваным і шчаслівым».
Даслала Ларыса ГУПЯНЕЦ.