ВВЫСОККІЯІЯТЭТМЭПМЫП,ЫБА,ГБААТЫГАЯ ТНЫАМЯАНЛОАТМЫАЛОТЫ
Больш за 4000 гектараў збожжавых і зернебабовых трэба было абмалаціць сёлета хлебаробам СВК «Маяк Браслаўскі», а гэта 25 працэнтаў ад усёй жніўнай плошчы раёна
Зразумела, што пры такіх аб’ёмах падыходы да арганізацыі працы павінны былі быць выверанымі да дробязей, каб не здаралася прастояў тэхнікі, яе нерацыянальных перагонаў. Кіраўніцтва гаспадаркі, яе агранамічная і інжынерная службы з пастаўленымі задачамі справіліся. У выніку «Маяк Браслаўскі» заняў другое месца ў намінацыі «Сярод сельскагаспадарчых арганізацый па вытворчасці зернебабовых культур».
Асабліва напружаным быў пачатак жніва. Справа ў тым, што на свінакомплексе з усяго набору фуражу засталося толькі трыцікале, таму патрэбна было асобна выдзяляць камбайны спачатку на абмалот пшаніцы, потым ячменю, затым зернебабовых. І ўсё намалочанае трэба было перасушыць пры спецыяльным тэмпературным рэжыме, перавезці на свой камбікормавы завод.
З галоўным аграномам гаспадаркі Валянцінай Таўкінь, як і ў кожны з сезонных прыпараў, размову пра арганізацыю работ давялося весцi ў машыне, пакуль яна пераязджала з аднаго поля на другое. Калі жніво ўвайшло ў размераны рэжым, малацьбу пачалі весці больш прадумана, выбіралі тыя палеткі, дзе зерне мела найменшую вільготнасць, жалі насенныя ўчасткі. Азімую пшаніцу абмалацілі хутка, высушылі і засыпалі насенне пад будучую сяўбу.
Дарэчы, азімая пшаніца ў гаспадарцы кожны год дае найбольш важкі ўраджай. З насенных участкаў намалочвалі па 65 цэнтнераў з гектара. Парадаваў і сёлетні ўраджай гэтай яравой культуры, якой былі заняты 700 гектараў. У сярэднім жа па гаспадарцы кожны гектар даў па 44 цэнтнеры. Зразумела, калі дайшла чарга да ўборкі лубіну і гароху ў чыстым выглядзе ці з падсеянага імі ячменю, агульная ўраджайнасць знізілася, аднак яна ўсё роўна значна вышэйшая за сярэднераённую. А агульны намалот па гаспадарцы — пад 15 тысяч тон.
Пры такіх намалотах, прадуманай матэрыяльнай стымуляцыі працы у асобныя дні камбайнеры зараблялі па 100—120 рублёў. Людзі імкнуліся працаваць старанна і якасна, падганяць нікога не трэба было.
Як расказала Валянціна Віктараўна, калі спатрэбілася зжаць пакінуты даспяваць азімы рапс (а для гэтага на жняяркі камбайнаў трэба было ўстанавіць спецыяльныя прыстаўкі), дык механізатары Іван Кульпа, Іван Расоха, Іван Вятроў, Міхаіл Вайткевіч і Міхаіл Пяткун манціравалі іх вечарам і раніцай, дзякуючы чаму выехалі на жніво своечасова.
А Міхаіл Вайтанец, які сёлета атрымаў новы камбайн, сказаў так: «Прыемна малаціць, калі літаральна ўсім целам адчуваеш, як за плячамi ў бункер сыплецца зерне, ураджай, які вырасціў уласнымі рукамі, меў да яго дачыненне на ўсіх стадыях тэхналагічнага працэсу».
Сказана трапна. Бо каму, як не маякоўскім хлебаробам, радавацца плёну сваёй працы, адчуваць непасрэднае дачыненне да важкага рэспубліканскага караваю.