Яна проста любіць людзей
Кіраўніка народнага клуба «Ветэран» Шумілінскага раённага цэнтра культуры Галіну Аляксееву можна ўбачыць літаральна на ўсіх раённых святах і мерапрыемствах. Яна спявае, танцуе, удзельнічае ў спектаклях — здаецца, умее ўсё.
Внимание! В выставочном зале «Духовской круглик», в Музее-усадьбе И. Е. Репина «Здравнево», Доме-музее Марка Шагала, Музее воинов-интернационалистов и во всех указанных выше музеях работают постоянные экспозиции.
УРЦК Галіна Мікалаеўна прыйшла ў пачатку двухd тысячных, а яе агульны стаж у галіне культуры складае больш за 20 гадоў. Пачынала з Башнёўскага сельскага клуба. Сёння зразумела, што гэты чалаd век цалкам рэалізаваўся ў праd фесіі, трапіў у жыцці на правільную дарогу, хаця здарылася гэта не адразу: у юнацтве Галіна атрымаd ла адукацыю, ніяк не звязаную з культурай. Але жыццё выправіла гэтую «памылку», як толькі малаd дая жанчына ўслед за мужам пеd раехала з Гарадоцкага ў Шумілінскі раён. І тут, як кажуць, «панеслася».
—Я і на гармоніку грала, і на электрагітары, а якія мы канцэрты ставілі, — з настальгіяй успамінае Галіна Мікалаеўна час, калі людзі ў вёсках былі заўсёднікамі клубаў, любілі і ўмелі весяліцца.
Г. Аляксеева прызналася, што першыя яе крокі як кіраўніка клуd ба «Ветэран» былі нясмелымі, баd ялася, што не справіцца, не знойd дзе падыходу да людзей, не змоd жа іх зацікавіць. Але ж справілася, знайшла і зацікавіла, і ўжо праз год клубу было прысвоена званd не «народны».
У народным клубе «Ветэран» дзейнічаюць два аддзяленні: груd па «Здароўе» і вакальная група «Залаты ўзрост». Члены клуба з лёгкасцю адгукаюцца на любыя прапановы весела і цікава праd весці свой вольны час. Яны ўжо паспрабавалі, здаецца, усё — ад арыгамі да танцаў. Ім сапраўды камфортна разам, і ніхто не спяd шаецца дадому пасля заняткаў. «Яна проста змяніла наша жыццё», — гавораць пра дзейd насць кіраўніка клуба яго члены. І, згадзіцеся, гэта ўжо крыху больш, чым проста ацэнка рабоd ты. Такія водгукі звычайна дастаd юцца людзям, якія апроч прафеd сійных задач ставяць перад саd бой і агульначалавечыя, дзеляцd ца душэўнай цеплынёй.
Галіна Аляксеева любіць сваіх падапечных, стараецца зрабіць іх жыццё цікавым і напоўненым. Бяd дуе хіба толькі пра тое, што для паўнацэнных заняткаў клубу не хапае спецыяльнага памяшканd ня. А яшчэ мужчын не хапае, веd далі б яны, як тут добра, якія жанd чыны сюды ходзяць, напэўна ж, не сядзелі б дома.