У сяброўстве з тэхнікай

Прафесія,захапленнеіжыццёАндрэяСямёнава, маладогагалоўнагаінжынераСФГ«Раднік»ШумілінскагараёнУ сяброўстве з тэхнікай

Ё

н можа лёгка назваць заводскую маркіроўку дэталі ці агрэгата, успомніць пастаўшчыкоў, падрабязна ахарактарызаваць кожны трактар ці аўтамабіль айчыннай ці замежнай вытворчасці. Кіраўніцтва гаспадаркі хваліць спецыяліста за працавітасць, граматнасць, мабільнасць, шчырыя адносіны з людзьмі, уменне вырашаць розныя тэхнічныя праблемы.

З Андрэем Сямёнавым сустрэліся на яго рабочым месцы — мехдвары. Пасля ранішняй планёркі механізатары атрымалі заданне і раз'язджаліся вывозіць гной на палеткі, падвозіць кармы да ферм. Зараз таксама напружаны час, лічыць галоўны інжынер, бо, акрамя паўсядзённых работ, трэба яшчэ і тэхніку рамантаваць.

Андрэй Сямёнаў — адзін з маладых інжынераў сельгаспрадпрыемстваў Шуміліншчыны. Родам з Гарадоцкага

раёна, ён закончыў мясцовы каледж, а потым вывучыўся на інжынера ў Беларускай дзяржаўнай сельскагаспадарчай акадэміі ў Горках. Пасля абавязковай адпрацоўкі ў суседняй гаспадарцы вось ужо амаль пяць гадоў узначальвае інжынерную службу ў СФГ «Раднік». Ён галоўны на мехдвары. Працуе і за інжынера, адказвае і за тэхніку бяспекі, з'яўляецца адначасова і маркетолагам, і таваразнаўцам. Трэба адпраўляць машыны ў рэйс? Зламаўся трактар? Знянацку прыехала праверка пажарных ці энергетыкаў?

— Андрэй Віктаравіч! — нехта гучна кліча галоўнага інжынера, які «разрульвае» ўсе гэтыя і многія іншыя пытанні.

У жнівеньскі прыпар ці падчас пасяўной гаспадарка не можа дазволіць сабе такой раскошы, каб палова тэхнікі была на рамонце, інакш працаваць не будзе на чым. Таму галоўны

інжынер старааецца боту так, кабтэхніка арганізаваць рамантавалася раадразу, як толлькі з'явіліся непаладкі. Таму асноўныыя запчасткі купляюць загадзя, каб ббылі ў запасе. тараў, многія п— У нас наддзейны касцяк механізатараў, многія ппрацуюць у гаспадарцы ўсё жыццё, —— кажа Андрэй Сямёнаў. — Стараемсяя не траціць грошы на рамонт рухаввікоў, «чаруем» над імі самі. За пяцьь апошніх гадоў ніводны рухавік не здаавалі на маторарамонтны завод, і гэтта заслуга нашых механізатараў і ваддзіцеляў. Пасля нашшай размовы Андрэй Сямёнаў заспяшшаўся ў свой кабінет: трэба яшчэ сабрааць звесткі пра недастаючыя дэталі, ззаказаць іх, трымаць на кантролі аплаату рахункаў, арганізаваць дастаўкуу. Ды ці мала яшчэ якія праблемы паддкіне жыццё галоўнаму інжынеру.

Ларрыса ЗАЙЦАВА. Фота аўтара.