Калі выпісваюцца, плачуць
Ухуткімчасепасля таго,якукраіне з’явілісявыпадкі заражэння-COVID-19, Шумілінскаяраённая бальніцабыла перапрафіліравана падпрыёмпацыентаўз новымвірусам.
Для больш аператыўнай і бяспечнай работы кіраўніцтвам установы прынята рашэнне выдзеліць для лячэння хворых дзіцячае аддзяленне, якое знаходзіцца ў бакавым крыле першага паверха. І ўсе супрацоўнікі аддзялення аўтаматычна трапілі на перадавую барацьбы з невядомай хваробай. Сёння, калі крывая захворвання пайшла на спад, медыкі могуць перавесці дух і расказаць пра асаблівасці работы ў новых умовах.
Вольга Крычэўская, Святлана Купчанка і Вольга Тарасава — вопытныя медыцынскія сёстры, якія шмат гадоў працуюць у дзіцячым аддзяленні бальніцы. Прызналіся: да апошняга спадзяваліся, што вірус не дойдзе да нашай краіны. Але калі прыйшлося змяніць звычайны белы халат на супрацьчумны камбінезон, ні секунды не вагаліся.
— Мы не для таго прыйшлі ў гэтую прафесію, каб бегаць, — у адзін голас заявілі медыкі.
Аднойчы вечарам з аддзялення былі выпісаны ўсе дзеці, і туды сталі паступаць хворыя на каронавірус з Шумілінскага і Гарадоцкага раёнаў. З таго часу амаль месяц медыцынскія сёстры разам з дактарамі жылі прама ў бальніцы. Занялі інфекцыйнае аддзяленне. Кажуць, што для іх былі створаны добрыя бытавыя ўмовы. Як след адпачыць пасля напружанай змены аказалася асабліва важна.
Здаралася, і ўсе 24 месцы аддзялення былі занятыя хворымі. Людзі, асабліва тыя, што паступалі з суседняга раёна, бывала, і панікавалі.
— Нават нам, медыцынскім работнікам, напачатку было крыху не па сабе. Столькі жудаснай інфармацыі даходзіла праз тэлебачанне і інтэрнэт, — прызналася старшая медсястра Вольга Крычэўская. — Але хутка стала зразумела, што хвароба можа праходзіць і ў лёгкай форме, што папраўляюцца і тыя, у каго сімптомы праяўляюцца больш выразна. Некаторыя пацыенты і месяц праводзяць у стацыянары. Але ж усе выпісваюцца з адмоўным вынікам тэста на каронавірус. Бачылі б вы, як яны радуюцца, абдымаюцца з намі і нават плачуць у гэты момант!
У Вольгі Крычэўскай чацвёра дзяцей, старшаму з якіх 10 гадоў, а малодшай Машы ўсяго тры. Яна, дарэчы, цяжэй за ўсіх перажывала такое доўгае расставанне з матуляй. І цяпер, калі мама некуды збіраецца, заўжды строга пытаецца: «Ты куды?» На работу адпускаць ніяк не хоча.
У Святланы Купчанка і Вольгі Тарасавай, якія ў прафесіі ўжо 30 і 40 гадоў адпаведна, дзеці дарослыя. Але ж таксама хвалююцца. І родныя, і сябры. Пішуць, прапаноўваюць дапамогу, спраўляюцца пра здароўе. Прыемнай была падтрымка мясцовых арганізацый, індывідуальных прадпрымальнікаў і ўсіх нераўнадушных людзей. Адны шылі маскі і халаты, іншыя перадавалі медыкам каву, чай, садавіну, каб парадаваць, унесці свой уклад у агульную справу барацьбы з вірусам.
— Пандэмія паказала, хто сапраўдны сябар, на каго можна паспадзявацца ў няпростай жыццёвай сітуацыі, — упэўнена старшая медсястра. — Мы з дзяўчатамі яшчэ больш згуртаваліся, сталі адным цэлым, надзейнай камандай.
Тэст на каронавірус у медсясцёр паказаў адмоўны вынік. Адчуваюць яны сябе добра. Вядома, градус бяспекі не зніжаюць: усю змену — у спецыяльных касцюмах, пальчатках, масках і ахоўных экранах. Відаць толькі вочы, у якіх надзея на тое, што хутка ўсе мы зажывём, як раней.