«Радок бяззбройны і бясспрэчны слабым — адзіна верны шчыт…»
К 90 летию со дня рождения В. С. Короткевича председатель Витебского областного отделения ОО «Союз писателей Беларуси» Тамара Краснова Гусаченко предложила подборку стихов поэтов Витебщины.
Николай НАМЕСТНИКОВ
Ходит мальчишка по темным задворкам. Дня не пройдет — появляется снова. Словно монетку в пылище прогорклой, ищет и ищет заветное слово.
Позднее семя судеб нетверезых, тихий подросток с рабочей окраины, выдохнет слово, как дым через ноздри, точно коснется нечаянной тайны…
Белой сиренью обсаженный дворик слушает сердца счастливого ритмы. …Старый портфельчик. По физике — двойка.
А на губах — неумелые рифмы. Галіна ЗАГУРСКАЯ
Уладзімір Караткевіч
Пагляд яго адкрыты, шчыры, Святой паўнюткі дабрыні…
Паэт памог нам
глянуць шырай —
Убачыць нашы карані.
Жыў ён напоўніцу душою І углядаўся ёю ў свет, Ды цешыўся яго красою, А нам пакінуў запавет:
Ісці заўжды сваёй сцяжынай, Якую нам акрэсліў Бог, І мовай гаварыць адзінай, Якую сам паэт бярог. Петр БУГАНОВ
Посвящается В. С. Короткевичу Ушел писатель в мир иной — Шагнул из времени он в вечность
И окунулся
в бесконечность, Почил за смертною стеной.
Как жаль,
что жизнь оборвалась У сына славного народа, И даже грустная природа Дождем скорбящим
пролилась.
Но нам его достался труд, Как налитой
созревший колос, И в нем оставил он
свой голос — Его творенья
не умрут!
Канстанцін НІЛАЎ
Памяці У. Караткевіча
Човен у неба глядзіцца днішчам, Шпак у вярбе ранкам збуджаным свішча, Як у мінулым — усё ў прыродзе, Толькі няма вось тут сёння Валодзі. Кроплі дажджу прабягуцца па даху, Вочы прыкрый: коні хуткія Стаха, Цені-прывіда ад замка Альшанскага, Толькі да кроплі ўсё тут Аршанскае. Хмары ў небе — усе летуценні, Вось яго — існасць, раманаў натхненні, Песцяцца хвалі ў асалодзе,
Толькі няма вось тут сёння Валодзі. Домік-музей — невялічкая хатка, Можа і быў тут калісьці пачаткам Шляху вялікага, шляху няпростага, Песняў напетых на матчыных ростанях. Восень наступіць, жаўцеюць пралескі, Цукрам расы засыпаюцца сцежкі, Круціцца лісце ў карагодзе, Толькі няма вось тут сёння Валодзі.