Во ўжо гэта «Лялька», наша чараўніца!
Да вялікага задавальнення гледачоў, Беларускі тэатр «Лялька» адзначыў сваё 35-годдзе новымі пастаноўкамі і феерычным спектаклем-капуснікам
І мянінніку звычайна дораць падарункі. Аднак галоўны падарунак з нагоды 35-годдзя аднаго з вядучых тэатраў краіны, які носіць ганаровае званне заслужанага калектыву Рэспублікі Беларусь, прыпаднесла сама «Лялька» — сваім удзячным гледачам.
Святочную праграму адкрыў знакавы спектакль «Мастак. Вяртанне ў Віцебск», прысвечаны Марку Шагалу, — пастаноўка мастацкага кіраўніка Беларускага тэатра «Лялька» заслужанага дзеяча мастацтваў Рэспублікі Беларусь Віктара Клімчука.
Таленавітыя людзі таленавітыя ва ўсім. У штаце тэатра працуюць мастакі Вячаслаў Шайнураў і Дзмітрый Гаралевіч. Адкрыццё выставы іх карцін, эскізаў і макетаў да спектакляў было прымеркавана да дня нараджэння «Лялькі».
Раніцай у суботу дзятва і дарослыя ўбачылі дзіцячы спектакль «Ох і залатая табакерка» ў пастаноўцы Віктара Клімчука, у нядзелю — «Насарог і Жырафа» рэжысёра Міхася Клімчука.
Безумоўна, усе чакалі ад «Лялькі» яшчэ аднаго капусніка, ведаючы па мінулых гадах, як шмат у такіх святочных спектаклях сапраўднай весялосці, сцэнічнага майстэрства. Ніколі віцебскія лялечнікі не расчароўвалі сваіх гледачоў. Так было і на гэты раз.
Гумар, часам вострая сатыра і раптоўны сум з яго бязмежнай чалавечнасцю і мудрасцю — усё
гэта ўбачылі і перажылі гледачы. Вядомыя і маладыя акцёры «Лялькі» заўсёды, і сёння таксама, складаюць выдатны ансамбль. Ім падуладныя любыя жанры, тыпы лялечнага тэатра. Яны паспяхова выступаюць у якасці драматычных акцёраў.
Вось, напрыклад, выдатны дуэт «баязлівых зайцоў» у выкананні Алеся Маханькова і Аляксея Макарскага. Або таленавітая пародыя Міхася Клімчука, які так пераканаўча і чароўна картавіць, калі ў вобразе вядомага мастацтвазнаўцы Віталія Вульфа прадстаўляе, так бы мовіць, зорку сусветнай велічыні... «Эльвиру Злопыхальскую». Гэтая Эльвіра — лялька ростам вышэйшая за два метры — заваявала сэрцы не толькі, як аказалася, Квенціна Таранціна і Фрэнсіса Копала, але і перш за ўсё захопленых гледачоў. А як востра прагучаў верш Уладзіміра Маякоўскага ў бліскучым выкананні Валерыя Зімніцкага!
«Лялька» давала дзівосны капуснік у суботу i нядзелю. У суботу ў зале тэатра не толькі весяліліся ад усёй душы, але і ўшаноўвалі выдатны калектыў. Віцебскіх лялечнікаў прыйшлі павіншаваць з днём нараджэння прадстаўнікі органаў улады вобласці і горада, Міністэрства культуры, Беларускага прафесійнага саюза работнікаў культуры, інфармацыі, спорту і турызму, Нацыянальнага акадэмічнага драматычнага тэатра імя Якуба Коласа.
— У «Ляльцы» працуюць сапраўдныя творцы, якія сваім талентам
ствараюць новыя персанажы з асабістым характарам, са сваім лёсам, тыя персанажы, за якімі цікава назіраць не толькі дзецям, але і нам, дарослым, — адзначыў, віншуючы калектыў, намеснік старшыні гарвыканкама Віктар Глушын. — За 35 год на спектаклях тэатра выхавана ўжо некалькі пакаленняў нашых віцебскіх дзяцей і, я думаю, будзе выхоўвацца яшчэ не адно пакаленне. І за гэта вам вялікі дзякуй!
«З такімі людзьмі тэатр можа вырашаць любыя творчыя задачы», — сказаў пра свой калектыў Віктар Клімчук напрыканцы гэтага сапраўды чароўнага вечара.
Днём нараджэння Беларускага тэатра «Лялька» лічыцца 20 красавіка 1986 года, калі на сцэне Коласаўскага тэатра адбылася прэм’ера спектакля «Дзед i Жораў». Пройдзены вялікі і слаўны шлях. «Лялька» заваявала прызнанне і ў сябе на радзіме, і далёка за яе межамі. Аднак была і застаецца маладой, поўнай новых ідэй.