Charmant en onverzettelijk
Chrystia Freeland verdedigt in Brussel een controversieel handelsverdrag: ‘It’s a gold plated deal’
Drie jaar geleden wás ze niet eens politica, vandaag is ze als minister van Internationale Handel een sleutelfiguur in de regering van de Canadese premier Justin Trudeau. Chrystia Freeland maakte carrière als journaliste voor de Washington Post, The Economist en de Financial Times. Trudeau citeerde al uit haar boeken tijdens zijn eigen steile klim naar de top van de Canadese politiek – nog voordat Freeland zelf haar overstap naar de politiek aankondigde. Bij de parlementsverkiezingen van oktober vorig jaar kwam ze uit tegen een andere ex-journaliste, zij het eentje met een minder glorieus palmares. Freeland won de battle of the journalists met glans. Als je haar nu in Brussel bezig ziet, lijkt het of ze in haar leven nooit iets anders heeft gedaan.
Belgium day
‘Today is Belgium day,’ verwelkomt Freeland opgewekt een kransje oud-collega’s in de Canadese ambassade. Ze doet Brussel aan om het Canada-European Comprehensive Eco- nomic and Trade Agreement (Ceta) te promoten. Voor Freeland is dat vrijhandelsverdrag een hefboom om het economische programma van de jonge Canadese regering uit te bouwen. Kort samengevat: de Canadese middenklasse met alle mogelijke middelen op weg zetten naar nieuwe groei . ‘ A gold plated deal,’ noemt ze het handelsverdrag verschillende keren. Charme heeft Freeland te over, maar er gaat een onverzettelijk karakter achter schuil. Toen Vladimir Poetin Freeland – die prat gaat op haar Oekraïense roots – de toegang tot Rusland ontzegde, tweette ze dat het een ‘eer’ was om door hem onder embargo gesteld te worden. Om het controversiële handelsverdrag te verdedigen, komen beide karaktertrekken handig van pas. Freeland benadrukt dat Ceta op zijn eigen merites moet worden beoordeeld, maar hint ook naar de culturele gelijkenissen tussen België en Canada, als om te zeggen dat het allemaal zo’n vaart niet zal lopen. ‘ Le Canada est aussi un pays bilingue.’ Zo’n terzijde illustreert hoe Freeland in een handomdraai lokale gevoeligheden weet te gebruiken om een netelige vraag te ontzenuwen. Een talent dat nuttig is als je een verdrag komt bepleiten dat grotendeels tijdens het bewind van je conservatieve politieke voorgangers is ontstaan.
Walk and don’t look back
Ceta kan op stevige tegenkanting rekenen in ons land, gold plated of niet. Het Waalse parlement stemde al tegen. In het Vlaamse en federale parlement gingen de groenen in de tegenaanval. Vooraleer minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) het verdrag namens België kan goedkeuren, moet hij een volmacht hebben van de Vlaamse en Waalse ministers-presidenten. Als hij die niet heeft, wordt het verdrag geblokkeerd. De goedkeuring van Ceta is dus geen gewonnen spel. Een discussie met Waals minister– president Jean-Claude Marcourt (PS) staat volgens de Canadese ambassade niet op de planning, een ontmoeting met Reynders wel. Freeland is duidelijk niet van plan om zich veel aan te trekken van het Belgische kluwen. Walk and don’t look back. Het verdrag zou begin 2017 volledig ingevoerd moeten zijn.