Zwarte dag voor Nederland

De Nederlanders droomden al van het podium in Parijs en een olympische medaille in Rio, maar twee valpartijen sloegen dat vrijdag aan diggelen. Bauke Mollema, die aan de etappe was begonnen als tweede in de rangschikking, donderde van het podium en begint het slotweekend op een pijnlijke tiende plaats. ‘Het was gewoon mijn eigen schuld’, vloekte de Nederlander van Trek. ‘Ik reed in tweede positie en zat perfect geplaatst. Maar door een bocht verkeerd te nemen, glijd je dan weg. Dit is echt balen. Ik verspeel hier een gouden kans op het Tourpodium.’ Mollema deed er nog alles aan om terug te keren. ‘Ik moest voluit gaan op het eerste steile stuk. Kon ik daar niet opnieuw aanpikken, was het gedaan.’ Het lukte hem niet, Mollema raakte eerst geïsoleerd, kreeg dan toch even steun van de Colombiaan Pantano, maar het was verloren moeite. Pas als 23ste, op 4 minuten en 26 seconden, kwam hij over de finish. Eerder op de dag hadden de Nederlandse wielerfans ook al Tom Dumoulin zien opgeven. Hij kwam halfweg de rit ten val en liep een breukje in de pols op. Zo komt zijn olympische droom in acuut gevaar. Zijn hele seizoen stond in het teken van de tijdrit in Rio. Dat hij de proloog in de Giro won en even in het roze reed? Mooi, maar niet de hoofdzaak. Dat hij in deze Tour zowel de bergrit naar Andorra Arcalis als de tijdrit in de Ardèche op zijn naam schreef? Heel mooi, maar vooral een signaal dat hij perfect op schema zat voor de Spelen. Tot vrijdag dus. Plots lag Dumoulin tegen de vlakte en kreeg hij de Eritreeër Teklehaimanot over zich heen. Meteen greep de Nederlander naar zijn pols. Enkele medische onderzoeken later volgde het genadeloze verdict. Eén troost: het is nog niet zeker of Dumoulin zijn olympische droom definitief moet opbergen. Volgens Stephan Jacolino, de ploegarts van Giant-Alpecin, loopt de breuk niet door tot in het gewricht, waardoor de Nederlander misschien toch nog op deelname in Rio mag hopen. De olympische tijdrit vindt over negentien dagen plaats.