Wie/wat wakkerde het vuur aan?

1. De persoon

‘Mijn leraar Latijn en regisseur van het schooltoneel, Eddy Nuyts, heeft mijn politieke bewustzijn aangescherpt. In het zesde middelbaar speelden we ‘De komedie der ijdelheid’ van de Nobelprijswinnaar Elias Canetti, over te veel ijdelheid in de wereld, over massa en macht. Onze leraar leerde ons het moeilijke stuk te begrijpen.’

2. De film

‘Het drieluik Trois couleurs bleu, blanc en rouge is bepalend geweest voor mijn politieke engagement. Het kwam uit toen ik in Leuven politieke wetenschappen studeerde. De films gaan over het vermogen en onvermogen om om te gaan met de idealen, de waarden ‘vrijheid’, ‘gelijkheid’ en ‘broederlijkheid’. Wat is vrijheid? Wat is solidariteit? Die is niet oneindig, je moet limieten stellen. Diezelfde fundamentele vragen komen nu ook terug in het pensioen- of asieldebat.’

3. De klik

‘De klik heb ik gemaakt toen we dat stuk van Canetti speelden. Op 24 november 1991 kenden we Zwarte Zondag: de doorbraak van Vlaams Belang (toen nog Vlaams Blok, red.) Dat heeft mij enorm aangegrepen – zeker omdat we dat stuk speelden. Ik heb toen een essay geschreven met als bottomline: je hebt soms het gevoel dat de politiek onmachtig is. Maar toch zijn er altijd kansen. Ná Zwarte Zondag hebben Jean-Luc Dehaene en Herman Van Rompuy fundamentele dingen gedaan. Weet je, politiek is nooit een lege ruimte. Als de ruimte niet wordt ingevuld door mensen met een positief project voor de samenleving, dan wordt ze gekaapt door avonturiers van links of rechts.’