De La Soul is niet dood
Na tien jaar komt De La Soul nog eens met een nieuw eigen album, en dat gebeurt onder luid applaus. De band verzamelde 600.000 dollar via Kickstarter en werkte voor bijna elke track samen met een andere gast. Heterogeniteit is het gevolg, en een gebrek aan eindredactie: met zeventien nummers is het album aan de lange kant. De songs werden opgebouwd vanuit tweehonderd uur live jamsessies, en vanuit ingezonden tapes. Het is een bont, geestig en funky allegaartje dat op vele manieren te lezen is. Om te beginnen als een dialoog van De La Soul met zijn gasten, maar ook als een creatieve verkenning van wat jazzrap aankan met andere genres. De soulballad ‘Memory of ’ staat mijlenver van het ruige gitaargeweld dat ‘Lord intended’ teistert, en dan komt daarna nog David Byrne meedoen op ‘Snoopies’, een van zijn beste tracks sinds Talking Heads. ‘Pain’ is een leuke disco-uitstap met Snoop Dogg. De drie kerels van De La Soul zijn zo’n beetje de gastheer en staan maar op vijf tracks centraal, waardoor je ze soms wat uit het oog verliest. Ons stoorde het totaal niet. Dit is vooral een lekker plaatje.