WIE EEN PUT GRAAFT VOOR EEN PUTGRAVER
lende omzet en overcapaciteit. In juni 2015 stemden de aandeelhouders de beloningspakketten van het topmanagement (waaronder 17 miljoen dollar voor de ceo) bijna weg omdat de cijfers te slecht bleven. Het kwam er toch door omdat een meer ‘agressieve’ aanpak werd beloofd. Deze sluiting was waiting to happen.
Het tegen beter weten in belastinggeld pompen in bedrijven als Caterpillar zit de Belgische politici in de genen. Het gaat door voor goed doen voor de werkende mensen. Daarom hebben we ook allerlei regelingen om herstructureringen ‘sociaal te begeleiden’. Brugpensioen op 48 jaar proberen we tegenwoordig al wel te vermijden, maar toch. Caterpillar heeft ook op grote schaal gebruikgemaakt van economische werkloosheid, een ander Belgisch systeem van palliatieve zorg aan bedrijven.
Nu is Magnette dus boos. Zoals veel van zijn collega’s in onze vele parlementen. We zullen die zogenaamde topmanagers van Caterpillar eens van hun golfterrein sleuren om verantwoording te komen afleggen. Wat? Ze willen niet komen? Schandelijk! Scandaleux!
De vraag die we mogen stellen is deze: moeten we niet meteen ook eens de politici interpelleren die jarenlang belastinggeld zijn blijven pompen in dit soort bedrijven?
Want de sluiting van Caterpillar is de zoveelste episode in een lange rij van gedoemde bedrijven die eerst overheidssteun kregen en dan vervolgens toch sloten of wegtrokken. Ja, er zijn daarvoor excuses. België was ooit een bakermat van de industriële revolutie. We zijn rijk geworden met kolen en staal. De olieschokken begin jaren 70 sloegen hier harder toe dan waar ook. Niets doen was geen optie. Dus kregen we al die directe overheidssteun alsook al die regelingen voor het sociaal opvangen van ‘herstructureringen’, zoals het brugpensioen. In de jaren 70 en 80 waren we welhaast Europees kampioen in directe overheidssteun aan bedrijven. Het hielp de tewerkstelling en lonen op peil houden, zo was de redenering. Maar dan wel in bedrijven die eigenlijk al ten dode waren opgeschreven. Ten koste van groei elders.
Gaandeweg werden de Europese regels strenger, maar dat kon onze politici niet tegenhouden. Nog maar begin dit jaar werd België door Europa op de vingers getikt voor onrechtmatige steun aan bedrijven van de Duferco-groep, via een door (Waalse) politici gecontroleerd vehikel genaamd de Foreign Strategic Investments Holding. Die naamgeving getuigt in elk geval van een goed ontwikkeld gevoel voor ironie. Duferco sloot ondanks de honderden miljoenen belastinggeld haar vestiging in La Louvière en prille vijftigers genieten nu van hun pensioen, uiteraard ook op onze kosten.