De Standaard

In het moment

- OSCAR VAN DEN BOOGAARD Oscar Van den Boogaard is schrijver en artistiek directeur van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Gent. Zijn column verschijnt tweewekeli­jks op dinsdag.

Net wanneer de renovaties van het ene huis in de straat achter de rug zijn, wordt het andere huis afgebroken en er een nieuw voor in de plaats gezet. Net wanneer je denkt dat de stilte in je leven is teruggekee­rd, hoor je de radio van de bouwvakker­s. Voorzichti­g vraag je of het wat zachter kan, maar dan is het antwoord dat ze recht hebben om lawaai te maken. Net wanneer je gewend bent aan die ene radio, gaat er een tweede radio aan die is afgestemd op een andere zender. Je vraagt voorzichti­g of die bouwvakker­s tenminste naar dezelfde zender kunnen luisteren, maar hun antwoord is dat ze ieder voor zich het recht hebben om te luisteren naar wat ze willen. Je brengt hen een krat bier om er stilte voor in de plaats te krijgen, maar hun dronkensch­ap maakt hen uitbundig en nog lawaaierig­er. Je probeert het te zien als een oefening. Leren luisteren naar de stilte onder het lawaai. Net wanneer de bouwvakker­s naar huis zijn gegaan, begint de buurman zich uit te leven op zijn grasmachin­e. En is de ene klaar dan begint de andere buurman. Stilte bestaat niet. Nog meer oefenen.

Net wanneer de riolerings­werken achter de rug zijn, wordt de straat opnieuw opengebrok­en omdat de elektricit­eitsleidin­gen ondergrond­s moeten. Net als de economie opwaarts gaat, breekt een crisis uit. Net als de wind is gaan liggen, breekt een storm los. Net is het vrede of de oorlog breekt uit. Net hebben jonge mensen zich losgemaakt van hun ouders of ze maken zelf kinderen en alles begint van voren af aan. Mensen gaan trouwen, dan gaan ze weer uit elkaar. Is het dan nooit eens klaar?

Ik ben opgevoed door iemand die alles achter de rug wilde hebben. Ze werd depressief wanneer de tuinman bezig was omdat ze wist dat de tuin intussen doorgroeid­e en dat het gras volgende week weer moest worden gemaaid. Ze kon uitroepen: Net als het zomer is, begint de herfst alweer! Wat heeft het voor zin om de kerstboom op te tuigen als hij een paar weken later weer moet worden afgetuigd! Wat heeft het voor zin om op te staan als je ’ s avonds weer naar bed gaat! Dus bleef ze in bed liggen en dronk ze whisky om te vergeten dat alles herhaling is en dat vooruitgan­g niet bestaat. Wat had het voor zin om een wandeling te maken als je daarna toch weer naar huis ging. Als ik bij haar kwam logeren, wilde ze me het liefste weer terug naar de trein brengen. En waarom zou een mens op vakantie gaan als hij daarna toch weer terug thuis kwam? Beter nog een glas drinken. Het enige wat ze graag deed was iedere week naar de kappergaan. Omdat hij haar aanraakte en lief voor haar was. En haar op een coupje trakteerde. Toen ze op sterven lag, hoopte ze van god

ganserhart­e dat ze niet zou reïncarner­en. Laat het nu eindelijk helemaal gedaan zijn, was haar oprechte wens.

Ze had gelijk dat alles herhaling is, en dat het bestaan niet één lange opwaartse lijn is, maar daar had ze juist ook van kunnen genieten. Het probleem van mensen die verslaafd zijn, is dat ze hun bewustzijn niet ontwikkele­n. Op het moment dat ze zich vragen moeten stellen en antwoorden zoeken, verdoven ze zich. Ik ben blij dat alles herhaling is. Ik houd van mijn rituelen. Keer het liefst steeds terug naar dezelfde restaurant­s en dezelfde vakantiebe­stemmingen. Ik herlees graag dezelfde boeken en zie dezelfde films. Ik houd van de tafel dekken en ook van afruimen.

Ik heb een vriend die verslaafd is aan het nieuwe, het steeds andere. Hij is doodsbang om iets te missen. Hij wil altijd op het puntje van de golf staan. Hij gaat naar alle tentoonste­llingen van hedendaags­e kunst. Het liefst een paar per dag. Hij wil totaal op de hoogte zijn. Op de hoogte waarvan precies? Ik word doodmoe van hem. Want het is voor hem nooit genoeg. Hij is altijd buiten adem. Het idee dat iets aan hem voorbijgaa­t, is niets anders dan doodsangst. Net als iemand die alles achter de rug wil hebben, is hij niet in staat om in het moment te zijn. Het leven is misschien geen stijgende lijn en je mist sowieso een heleboel, maar je bewustzijn kan groeien. Dat is hard werken. Je moet jezelf bezig zien. Je eigen angsten onder ogen komen en je eigen verlangens. Maar de beloning is groot. Je komt terecht in het eeuwige heden. Je wilt nergens anders meer zijn dan HIER.

Ik heb een vriend die altijd op het puntje van de golf wil staan

 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium