Club Brugge krijgt weer slaag
Met nul op zes zit een overwintering in de Champions League er nu al bijna niet meer in voor Club Brugge.
KOPENHAGEN | Een eigen doelpunt, een wereldgoal en twee doelpunten die al dagen op voorhand waren aangekondigd. Hoe zou je het allemaal omschrijven, hetgeen Club Brugge gisteren na rust in het Telia Parken Stadion in Kopenhagen overkwam? Pech? Verdiende loon na een formatie te gefocust op de verdedigende organisatie? Allebei mogelijk. Feit is, na twee nederlagen op rij dreigt blauw-zwart na nieuwjaar uit Europa te verdwijnen. 4-0. En dat na de 0-4 twee jaar terug. Wraak smaakt zoet in Kopenhagen.
De owngoal
Dan dacht je tegen Leicester City het ergste gehad te hebben, Stefano Denswil zijnde. Neen, na zijn treurige prestatie in de eerste manche van de Champions League ging de Nederlandse verdediger opnieuw kopje-onder. Wat een nachtmerrie beleefde één van de grootste Brugse sterkhouders in de vorige play-offs gisteren in Kopenhagen. Een voorzet vanop de flank van Ankersen, gemeen geplaatst tussen Butelle en de achterlinie. Denswil ging twijfelen, voelde niet of er iets of iemand in zijn rug kwam opduiken – werd hij wel gecoacht bij die fase? – en ging twijfelen wat hij moest doen. Een fractie van een seconde te lang. Denswil liet de bal lopen om dan plots toch te besluiten hem tegen te houden. Te laat. Volledig uit evenwicht verschalkte Denswil zijn eigen doelman. Triest. Com’on Denswil, Com’on Denswil, riep het thuispubliek. Het werkte. Niet veel later veroorzaakte de Nederlander een strafschop. Licht, maar er viel iets voor te zeggen. Butelle bespaarde zijn ploegmakker een grotere afgang.
De wereldgoal
Er was gewaarschuwd voor zijn infiltraties, voor zijn sterke kopkracht en zijn sierlijke stijl. Dat hij ook aardig vanop afstand kon schieten, neen. Dat wisten ze nog niet bij Club Brugge. De Amerikaanse Deen kreeg iets na het uur een afvallende bal voor zijn voeten. ‘Eens uithalen’, dacht hij bij zichzelf. En hoe. Een pijl. In de rechterbovenhoek. Butelle aan de grond genageld. De 25-jarige kapi-
De eerste, tweede en zelfs derde plaats in groep G zijn plots heel ver weg
tein van FC Kopenhagen speelt vanaf 1 januari voor het Duitse Werder Bremen. Zijn afscheidsgeschenk aan de club waar hij al sinds zijn vijfde actief is, gaf hij gisteren al.
De aangekondigde goals
‘Ze hebben zeer sterke flankverdedigers.’ En. ‘Ze zijn goed op hoekschoppen.’ Nog eentje. ‘Die torens Cornelius en Santander voorin, zij zijn in bloedvorm.’ Iedereen zei het de afgelopen dagen. Van Michel Preud’homme over Deense Kopenhagen-watchers tot FCK-coach Ståle Solbakken zelf. De sterke punten van FCK waren overduidelijk en tot in de treurnis toe gecommuniceerd. Alleen, Club kon niet verhelpen dat de Denen met een combinatie van bovenstaande krachten de wedstrijd gisteren helemaal op slot deden. De variant? Een hoekschop. De aangever? Linksachter Ludwig Augustinsson. De afwerker? Federico Santander. Zijn vierde in drie matchen. Vlak voor tijd een bijna identieke variant. Een hoekschop van Augustinsson, deze keer afgewerkt door een andere kopbalmacht, Mathias Zanka Jørgensen. 4-0, wat een wraak. Club zit Europees op de knieën. De eerste, tweede en zelfs derde plaats in groep G zijn plots heel ver weg.