‘Bevrijd gescheiden ouders van extra kosten en kopzorgen’

Kinderen van gescheiden ouders die op twee adressen wonen, kunnen maar bij één ouder gedomicilieerd zijn. ‘Tijd dat de wet rekening houdt met de realiteit’, vindt de SP.A. SYLVIE VAN GINNEKEN

| Met iets minder dan 12.000 scheidingen vorig jaar is het co-ouderschap aan een opmars bezig in Vlaanderen. De wet schrijft voor dat kinderen van ge- scheiden ouders slechts bij één ouder gedomicilieerd mogen zijn. Enkel die ouder heeft recht op onder meer de schooltoelage, de verlaagde onroerende voorheffing en de verminderde waterfactuur.

‘De wet hinkt stevig achterop’, zegt Vlaams Parlementslid Caroline Gennez (SP.A), die zelf plusmoeder is. ‘Bevrijd gescheiden ouders toch van die extra kosten en kopzorgen.’ Gennez stelt voor om een dubbele domicilie op de kidsID te plaatsen. Zo zouden fiscale voordelen gelijkmatig verdeeld worden en kunnen kinderen ook overal profiteren van – vaak gemeentelijk gebonden – kortingen in zwembaden, bibliotheken en jeugdbewegingen. ‘Als een kind bij beide ouders verblijft, moeten ook beide ouders gelijke rechten en gelijke voordelen krijgen’, meent de SP.A’ster. Dat het voorstel van resolutie, dat vanmiddag voorligt bij het Vlaams Parlement, niet zonder slag of stoot gerealiseerd zal worden, beseft Gennez naar eigen zeggen ten volle: ‘We zullen tegen juridische en administratieve obstakels botsen in een poging om alles te ontwarren. Maar we moeten érgens beginnen.’

Begin dit jaar kwam CD&V al met een verblijfsregister, dat het mislopen van de gemeentelijke voordelen grotendeels heeft opgelost. Dat vindt de partij geen ‘ begin’ maar een meer dan afdoende lokale maatregel. CD&V vreest dat er bij het invoeren van de dubbele domicilie achteraf fiscale lijken uit de kast vallen.

De SP.A blijft bij haar standpunt dat een verblijfsregister onvoldoende rechtszekerheid en bewijskracht biedt. Naast de dubbele domicilie pleit Gennez ook voor heldere richtlijnen voor het invullen van de belastingbrief. ‘Gescheiden ouders krijgen er elk jaar schele hoofdpijn van. Wat fiscale bijstand is geen overbodige luxe.’