BLOED GEVEN

In mijn bijenkast gaan de bijen in wintertros. Dicht bij mekaar met twintigduizend. De wespen wachten angstig op de eerste nachtvorst om het loodje te leggen. De hommels sterven in het veld.

In ons huis wordt er deze herfst niet gestorven. Enkel onze blote armen en benen gaan een beetje dood met het wegsteken van de zomerkleren. Ergens in maart zullen ze lijkbleek weer tevoorschijn komen. Schuchtere ledematen van een zombie.

Dikke kleren, televisie, winterdons, veel en vet eten. Zo troosten we ons hier thuis door die verschrikkelijke seizoenen heen.

Terwijl ik mijn negende gepofte kastanje doorslik, lees ik dat de muggen massaal een plaatsje zoeken in onze huizen. Ze steken nog een laatste keer. Op die bloeddruppel moeten ze dan zes maanden teren. Ik trek een zak chips open en bewonder het rantsoeneringsvermogen van die steekbeesten. Ik eet in de winter elke dag alsof ik er zes maanden op moet overleven.

Vannacht sla ik een kwartiertje mijn winterdons open. Buik bloot. Al die muggen mogen mij komen steken in mijn eerste vetrol van dit jaar. Een week geleden had ik die rotbeesten nog zonder verpinken doodgeslagen. Herfst een winter maken mij week.

VanavondVanav al eens een kerkerstfilmpje

downloaden.downlo