Tusk begraaft quotasysteem asielzoekers
Het plan van de Commissie voor een permanent quotasysteem om asielzoekers te spreiden, is dood. Begrafenisondernemer van dienst was voorzitter van de Europese Raad Donald Tusk. Het nieuwe model heet ‘flexibele solidariteit’.
| Soms volstaat één zinnetje om duidelijk te maken waar het op staat. ‘ Ik stel met vreugde vast dat er geen enthousiastelingen meer zijn om een quotasysteem op te leggen.’ Dat verklaarde Donald Tusk, de voorzitter van de Europese Raad, gisteren in het Pools aan enkele journalisten uit zijn vaderland.
Het zat er al een tijdje aan te komen, maar nu maakte Tusk duidelijk dat er niets in huis zal komen van een permanent schema om asielzoekers te spreiden over de hele EU. De Commissie had eind april een verplicht quotasysteem voorgesteld per EU-land, op basis van de financiële draagkracht van een lidstaat, het aantal inwoners en het aantal asielzoekers dat een land al opvangt.
‘Flexibele solidariteit’
Het was de opvolger van het spreidingsplan voor 160.000 asielzoekers uit Griekenland en Italië, dat is goedgekeurd door de lidstaten – tegen de wil van de vier Visegrad-landen in. Hongarije, Polen, Slovakije en Tsjechië voeren al maanden strijd tegen dit plan; de Hongaarse premier Viktor Orban hield er een (mislukt) referendum over en wil nu in de grondwet laten inschrijven dat migratiequota nooit kunnen worden opgelegd aan zijn land. Nu Tusk hen steunt, is deze oorlog beslecht in het voordeel van de ‘V4’.
De EU-leiders discussieerden gisterenavond duchtig over het nieuwe buzzword: ‘flexibele solidariteit’. De Visegrad-landen introduceerden dit begrip op de top in Bratislava, waar de 27 EU-leiders voor het eerst zonder Groot-Brittannië vergaderden over hoe het verder moet. Wat het precies betekent, is nog niet duidelijk. Maar diverse lidstaten, waaronder België, verzetten zich tegen dit begrip: ‘We zijn voor solidariteit en voor flexibiliteit, maar de combinatie van de twee gaat niet.’
Tusk probeert intussen ‘de geest van Bratislava’ te redden door de werkwijze aan te passen van de Europese toppen, en in te zetten op concrete projecten. De roterende zesmaandelijkse voorzitter moet voort- aan een overzicht geven van wat er uitgevoerd is van de afspraken. ‘Al te vaak is er geen follow-up van wat afgesproken en beslist is’, valt in zijn omgeving te horen.
Daarom legt de voorzitter van de Europese Raad deadlines op inzake migratie. De lidstaten moeten voor eind dit jaar hun positie bepalen bij het plan om iedereen te controleren die de EU binnenkomt of verlaat – ook EU-burgers. En in december moet ook duidelijk zijn welk alternatief solidariteitsmechanisme er komt in de plaats van het begraven quotaplan.
‘Wij zijn voor solidariteit en voor flexibiliteit, maar de combinatie van de twee is niet mogelijk’