Russen leveren met IFF-code van F-16’s zelf bewijs dat minister Vandeput niet loog

Heeft een coalitiepartner België twee dagen laten spartelen?

Als het klopt dat er vorige dinsdag zes burgers zijn omgekomen bij een bombardement op het dorp Hassadjek nabij Aleppo in Syrië, zoals Rusland beweert, dan waren het in ieder geval geen Belgische F-16-piloten die daarvoor verantwoordelijk waren. Dat is ongeveer het enige wat vaststaat na een dag van geharrewar. De zogenaamde bewijzen die de Russen voor hun bewering aandroegen, vertonen immers immatriculaties die niet van Belgische vliegtuigen zijn. Dat kon een duidelijk opgeluchte minister van Defensie, Steven Vandeput, gisteren in de vooravond bevestigen. Ook de allerlaatste twijfel dat hij daarover misleidende informatie had gebracht ofwel zelf was misleid, bleek daardoor ongegrond.

Maar er blijven nog wel vragen over. Als het incident echt heeft plaatsgevonden en er waren F-16’s bij betrokken, want daarover bestaat nog steeds geen onafhankelijke bevestiging, dan is iemand ervoor aansprakelijk. Wie van onze bondgenoten heeft dan toegezien hoe België diplomatiek werd geschoffeerd zonder het nodig te vinden zijn verantwoordelijkheid publiekelijk op te nemen? Dat is blijkbaar niet gebruikelijk in militaire kringen. Die sluiten stilzwijgend de gelederen als een operatie de mist is ingegaan.

Voor de Russische propaganda was ons land blijkbaar het gemakkelijkste doelwit omdat het Belgische leger doorgaans zo weinig mogelijk openbaar maakt over gevoerde acties. Andere geallieerden zijn daar veel opener over. Vandaag geeft minister Vandeput tekst en uitleg in de bevoegde kamercommissie, maar dat gebeurt achter gesloten deuren. Het is een debat waard of het echt niet mogelijk is om op een geëigend tijdstip meer openheid van zaken te geven, zonder dat dit onze militairen in gevaar brengt.

In een oorlog is de waarheid altijd het eerste slachtoffer. De kring van geïnformeerden wordt zo klein mogelijk gehouden en naar buiten uit wordt zo veel mogelijk verwarring gezaaid. Dat is standaardprocedure. Maar het creëert een zone van zwijgen. Als er een fout wordt gemaakt, spreekt men daar niet over. Maar hoever moet die solidariteit tussen brothers in arms gaan?

Als de Russen zich tegenover ons voor hun loze, brutale beschuldigingen excuseren, is de kous niet af. Als België nadien gewoon overgaat tot de orde van de dag, legt het zich erbij neer dat de waarheid over het vermoedelijke incident in Hassadjek nooit bekend zal worden. Of en hoe de dood van zes mensen voorkomen had kunnen worden, zullen we dan nooit weten.

Hoever moet solidariteit tussen brothers in arms gaan?