De Trumpiaanse revolutie
Dit is de dag dat het volk weer de baas van dit land werd
WASHINGTON | Het was koud en guur, en tijdens Donald Trumps toespraak begon het ook nog eens te regenen. Hield dat zoveel mensen thuis? Op de Mall in Washington stond flink wat volk, maar de opkomst was minder groot dan verwacht. Blanke mannen vormden de overgrote meerderheid.
Toen Barack Obama voor het Capitool verscheen, applaudisseerden sommigen bescheiden, maar het boegeroep klonk luider. ‘Get out! Time to go!’ riep een bejaarde man met rood Trump-T-shirt en bijhorende pet. Zijn vrienden grinnikten. ‘De ziekteverzekering kost me 1.600 dollar per maand. Taksen vreten mijn bedrijf helemaal op’, zei Douglas, de zaakvoerder van een loodgietersbedrijf uit Louisville, Kentucky. ‘Tegelijk wordt Amerika steeds luier. Zoveel mensen die liever van de bijstand leven. Trumps vader liet hem de ladder helemaal zelf beklimmen. Hij begon ook als een blue collar worker. Trump weet nog hoe hard je moet werken voor een dollar.’
Boeman
Dan volgde het plechtige moment. Donald J. Trump zwoer het Amerikaanse volk te dienen en hij werd hun 45ste president. Er werden high fives uitgedeeld. Er klonk geroep. ‘Yeah! America’s is back!’ schreeuw- de Douglas.
‘Dit land was sinds onze burgeroorlog niet meer zo verdeeld’, liet een toeschouwer zich ontvallen. ‘Ik denk dat dat klopt’, beaamde Mike, een uitgesproken Trump-fan van het eerste uur, uit Virginia. ‘Kijk maar hoe hevig de linkse betogers zich blijven verzetten tegen iemand van wie zij een boeman, een soort monster, hebben gemaakt. Daarom is vandaag dan ook zo surreëel. Na alle gemene trucs van Hillary’s fans en van de medeplichtige “mainstreammedia” heeft Trump het toch maar mooi gehaald.’
Mikes vrienden keken bedenkelijk, en keerden ons de rug toe. En Mike zelf wilde enkel kwijt dat hij in ‘internationale relaties’ werkte, want ‘tenslotte ben jij ook journalist.’ Even later pikte hij zelf de draad weer op, door dromerig te vertellen over 2015, ‘toen niemand een cent gaf om Trumps kansen’. ‘Maar wij gingen toen al voor hem van deur tot deur, en wij “trolden” voor hem op het internet.’ En waarom? ‘Omdat wij veel strengere immigratieregels nodig hebben. En omdat bij Trump Amerika weer op de eerste plaats zal komen.’
Geuzennaam
‘Trump deplorables’. Die woorden stonden in grote, witte letters, op het rode sweatshirt van Chad, een man uit Pennsylvania. Al zijn vrienden droegen eveneens de opvallende sweater, een verwijzing naar Hillary Clintons geringschattende omschrijving van Trump-fans. Deplorables. Betreurenswaardige kiezers. ‘Zij gaf ons dat etiket, en wij maakten er een geuzennaam van’, zei Chad, een klusjesman. ‘Dit land ging de voorbije jaren bergaf. Ik had een goeie baan, maar dan ging het bedrijf plots dicht. De arbeiders vormen de ruggengraat van dit land, maar ze voelen zich in de steek gelaten. Zij zoeken iemand die voor hen opkomt. Iemand zoals Trump.’
‘Hij is de kampioen van al wie zich vergeten voelde’, vatte Kingsley (18), een jonge studente uit Chicago, het mooi samen. ‘Ik ben zelf van Colombiaanse afkomst. Minderheden willen werk. Dat is wat écht telt.’
De nieuwe president kon ook re-
‘De arbeiders voelen zich in de steek gelaten. Zij zoeken iemand die voor hen opkomt. Iemand zoals Trump’ CHAD klusjesman
kenen op Anita’s stem, een vrouw uit Boston, die door haar baan in de internationale logistiek haar geloof in internationale vrijhandel verloor: ‘Amerika moet weer zelf produceren, zelf dingen maken!’ Anita’s zus Lisa stemde eerder uit partijtrouw: ‘De Democraten maken mensen afhankelijk van bijstand, om stemmen te ronselen. Republikeinen willen burgers een duwtje geven, zodat zij zichzelf kunnen ontwikkelen.’ Ineens sneerde Lisa fel: ‘Wij willen geen socialistische natie worden, maar een kapitalistisch land blijven!’
‘Dit is Amerika’
In de menigte dook plots een jongetje op. Hij had felrood haar, een kleine fotocamera en hij stelde zich voor als Hugo. De jongen – dertien jaar, maar klein voor zijn leeftijd – fluisterde zachtjes dat hij het toch allemaal een beetje akelig vond. ‘Omdat alles nu zo onvoorspelbaar wordt. Die banden van Trump met Rusland zijn geen goed nieuws, toch? En daarbij vind ik de Navo zelf wel tof, want ik ben half Lets.’
Ook tegenstanders van Trump waren voorbij de controleposten van de politie, de Mall binnengeglipt. Zoals Ian, een verpleger uit New York. Die stond eenzaam op een hoekje te zwaaien met een kartonnen bord met daarop ‘Fuck Trump!’ ‘Niet iedereen scheldt me uit’, zei Ian. ‘Daarnet zeiden enkele Trump-fans me dat ik helemaal het recht heb dit bord omhoog te steken, want dit is Amerika. We respecteren nog elkaars mening. Misschien gebeurt het onvoorstelbare, en komt uit dit presidentschap toch nog iets goeds voort.’