Abortusboegbeeld tegen wil en dank

De vrouw in wier (schuil)naam in de VS het recht op abortus werd afgedwongen, heeft zelf nooit een abortus gehad. De laatste twintig jaar van haar leven ijverde ze zelfs ’pro life’.

| Je hoeft geen Amerikaanse feministe te zijn om een belletje te horen rinkelen bij ‘Roe vs. Wade’. Het arrest van het Amerikaanse hooggerechtshof uit 1973 in deze zaak legaliseerde de facto abortus in de Verenigde Staten. Met zeven stemmen tegen twee oordeelde het hof dat het ‘recht op abortus’ besloten lag in het grondwettelijke ‘recht op privacy’, en dat het dus niet beperkt of verboden mocht worden door deelstaten, tenzij die dat konden rechtvaardigen met een dwingend belang. Het was waarschijnlijk de meest controversiële beslissing die het hooggerechtshof ooit nam. Tot vandaag wordt erover gediscussieerd.

Jane Roe heette in het echt Norma McCorvey (Wade was Henry Wade, de openbaar aanklager die de staat Texas vertegenwoordigde). Toen McCorvey in 1969, op haar 21ste, ongewenst zwanger geraakte van een derde kind, was ze arm, alcoholiste, en gescheiden. Vrienden raadden haar aan te vertellen dat ze verkracht was. Dat was de enige manier waarop ze in Texas misschien een legale abortus kon krijgen.

Maar ze had geen enkel bewijs van een verkrachting. Uiteindelijk belandde ze bij twee advocates, Linda Coffee en Sarah Weddington, die op zoek waren naar zwangere vrouwen die een abortus wilden. Bedoeling was hun recht op abortus voor de rechtbank af te dwingen. McCorvey zou later ooit zeggen dat ze gewoon een pion in hun strijd was geweest: ‘ Terwijl het enige wat ik eigenlijk wilde, een abortus was.’ Die zou ze zelf nooit hebben. De ene gerechtelijke procedure volgde op de andere – tot lang na de geboorte van McCorveys ongewenste kind (dat ze net als haar tweede afstond voor adoptie). In 1973 belandde de zaak voor het hooggerechtshof. Norma McCorvey woonde geen enkel proces zelf bij. Niet zo heel lang na het arrest van het hooggerechtshof maakte ze zelf bekend dat zij ‘Jane Roe’ was, in 1994 schreef ze een eerste boek, ‘I am Roe’. Ze werkte toen in een abortuskliniek. Tijdens een signeersessie voor dat boek leerde ze Flip Benham kennen, een ‘pro life’-dominee die zich met zijn anti-abortusgroep naast de abortuskliniek gevestigd had. Hij noemde haar een babymoordenaar. Hoewel de kliniek voortdurend belaagd werd door anti-abortusdemonstranten, geraakten Benham en McCorvey toch bevriend. Ze bekeerde zich tot het christendom, liet zich dopen en... werd uiteindelijk zelfs actief in de anti-abortusbeweging. Norma McCorvey overleed zaterdag. Ze was 69.

Het arrest was waarschijnlijk de meest controversiële beslissing die het hooggerechtshof ooit nam