De Standaard

HEBBEN ALLE EZELS EEN WITTE SNUIT?

-

symbool van de dingen die doodgaan. Ik mis het nu al. Zo gaat dat als je niet koestert wat je hebt. Toen ik voor het eerst in Brussel kwam, was iedereen trots op ons kantwerk. In 1977 kwam er zelfs een museum om het textielpat­rimonium van de stad te promoten. En nu lees ik in de krant over een politicus die een kantatelie­r binnenstap­t en vraagt: ‘Hebben jullie handgemaak­t kant?’ Zoveel schaamtelo­osheid en onwetendhe­id maken me niet alleen verdrietig maar ook boos.

Mijn koffie is koud geworden. De studente die me vergezelt om een dag in de Brusselse politiek mee te maken, kijkt naar mij. Ik vertel over het kant, ze begrijpt me. Ik stel voor om een kantwinkel te bezoeken. In de stad luister ik naar de werknemers en de zelfstandi­gen. Jonge en minder jonge mensen. Mensen die geen vak hebben maar wel dromen. Misschien had het verhaal van het kant me in een andere context minder pijn gedaan. Maar de depressie is er. En niet alleen bij ons, ook al voelen en zien wij haar via de kleine dingen die verdwijnen.

In Le Point van 9 februari schrijft FranzOlivi­er Giesbert dat de Franse politiek een spannend feuilleton is. ‘We dachten dat we alles hadden meegemaakt, maar in deze presidents­verkiezing­en vallen we van de ene verrassing in de andere.’ In Nederland heersen woede, frustratie en verwarring, met aan de ene kant het simplisme van Geert Wilders, aan de andere de ontkenning van de rest. In de Verenigde Staten is de toestand ronduit surrealist­isch geworden – laten we het er maar niet over hebben.

Ook België valt ten prooi aan depressie en verwarring. Onze jeugd gelooft nergens meer in, heeft geen vertrouwen meer. Heeft ze nog hoop? Misschien. Maar ze begrijpt het niet, ze weet niet wie die ‘meestal oude’ (zo hoor ik het zeggen) mensen zijn die stoere taal uitslaan en dingen doen die de jongeren niet begrijpen. Woorden hebben hun eigen energie, zei een Amerikaans­e gaste bij Oprah. Die energie en dat geweld dat het gezicht van de politici tijdens debatten vertekenen, zijn geen geruststel­ling voor de jeugd. Ze maken de kloof alleen maar groter. Wie zal beterschap brengen?

Na de verschille­nde schandalen worden

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium