‘Mijn eigen verleden is nog lang geen uitgeputte bron’
In ‘My first highway’ wordt een tiener in een klap volwassen – iets waar regisseur Kevin Meul alles van weet. ‘Je wil niets liever dan het leven en de liefde ontdekken. Maar je vergeet dat er geen weg terug is.’
Nadat hij in het najaar Home van Fien Troch had gezien, vloekte Kevin Meul binnensmonds. ‘Een sublieme film, ik viel er steil van achterover. Maar tegelijk wist ik dat de vergelijking met My first
highway zich zou opdringen.’ In beide films zijn enkele tieners plots geen kinderen meer. ‘Ik moet toegeven dat Home in een hogere klasse speelt’, zegt Meul. ‘Troch heeft natuurlijk al enkele films achter de rug. Het VAF heeft haar de kans gegeven om te groeien. Ik hoop dat ik ook die kans krijg.’
Met My first highway levert Meul zijn eerste langspeler af. Daarvoor ging hij woelen in zijn eigen verleden, zoals hij dat ook deed voor zijn kortfilms. ‘En het is nog lang geen uitgeputte bron, al wil ik benadrukken dat het verhaal volledig fictief is. Maar net als Benjamin (rol van Aäron Rog
geman, red.) weet ik wat het is om te snel volwassen te worden. Tot mijn negende heb ik in Tollem- beek een vrij zorgeloze tijd gekend, maar dan zijn mijn ouders in een heftige echtscheiding beland en is mijn leven in een stroomversnelling gekomen.’
‘Ik herinner me nog dat ik met mijn moeder in Gent woonde toen ik dertien à veertien was. We hadden het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Ik ben toen wat op de dool geraakt. Op jonge leeftijd heb ik een hoop heftige dingen meegemaakt. Drugs, seks, uitgaan, noem maar op. Ze heeft vaak niet geweten waar ik uithing.’ (lacht) Onwetendheid
Ook in My first highway blijven de ouders in het ongewisse. Of de film, net als Home, de vinger wil leggen op een generatiekloof? ‘Zo zie ik dat niet. Ik denk wel dat er een enorme onwetendheid is tegenover elkaar, los van generaties. De ene maakt iets heftigs mee, de andere ook. Of misschien niet. Maar we zijn niet geneigd dat met elkaar te delen.’
Opmerkelijk is de vertolking van hoofdrolspeler Aäron Roggeman. ‘Zijn inlevensvermogen is fenomenaal. Dat merkte ik al toen ik in 2013 Cadet met hem draaide, mijn tweede kortfilm. Toen we met de casting van My first high
way begonnen, was hij met zijn vijftien jaar nog wat te jong. Hij had nog niet veel meegemaakt, was nauwelijks geïnteresseerd in meisjes. Ik schatte dat hij die ver- liefdheid niet zou kunnen vatten. Maar het project liep vertraging op en hij haalde zijn filmpersonage in leeftijd in. Op de set is hij zeventien geworden. Tegen die tijd was hij al ontmaagd en wist hij wat verliefdheid met je doet. Hij had dus al een deel van de ellende gezien. Dat was cruciaal.’
‘In de film merk je dat jongeren niets liever willen dan het leven en de liefde te ontdekken – zo was ik zelf ook. Soms sloop ik de deur uit toen mijn ma sliep. Dan nam ik mijn boekentas mee en feestte ik tot de vroege uurtjes. ’ s Ochtends ging ik rechtstreeks naar school. Mijn ma zei: “Als je kan uitgaan, kan je ook naar school gaan.” Ik heb dat redelijk letterlijk genomen (lacht). De essentie van My
first highway is: eens volwassen kan je nooit meer terugkeren naar die onbevangen, naïeve staat van voorheen. Daar sta je op dat moment niet bij stil. Je vergeet dat er geen weg terug is.’
‘Aäron Roggeman is op de set zeventien geworden. Tegen die tijd was hij al ontmaagd en wist hij wat verliefdheid met je doet’ KEVIN MEUL Regisseur