Ook voor een Turk die zich door en door Belg voelt, is de afwijzende reactie tegenover zijn landgenoten kwetsend. heeft moeite met de dubbelhartigheid waarmee ‘ja’ en ‘neen’ in de Turkse campagne worden benaderd. ’s Lands wijs, ’s lands eer

Welke affiniteit mag je ver wachten van Belgische T urken van de tweede of derde generatie met de politieke ont wikkelingen in hun land van herkomst? Iedereen is vrij om dit voor zichzelf uit te klaren. Zelf ben ik voorstander van minimale interac tie. Ik acht mij een bevoorrechte getuige. Be voorrecht van wege mi jn dubbele nationaliteit, ge tuige van wege mi jn Belgisch staatsburgerschap en permanent verblijf hier. Er hangt aan mi jn huis geen schotelantenne. Ik volg de T urkse politiek zijdelings via digitale berichtgeving. Ik heb onder tussen van he t consulaat een k ennisgeving ont vangen omtrent de werkwijze van de verkiezingen. Ik heb nog nooit gestemd en zal dat waarschi jnlijk ook nu nie t doen. Ik verkies het serene Belgische politieke debat boven de conflictcultuur in T urkije. Ik ga vak er naar Spanje op vakantie dan naar Turkije.

Tot 15 juli vorig jaar – de dag van de staatsgreep in T urkije – kwamen de Belgische Turken zelden negatief in he t nieuws. De hele terrorismekwestie, gaande van ronselen tot ef fectief gaan vechten in Syrië, is aan hen voorbijgegaan. Waar is he t dan misgelopen?

Ik ben er van over tuigd dat he t huidige klimaat slechts een reac tie is, niet het bewijs van falende integratie. De Belgische T urk haalt de banden met zijn heimat sterker aan, omdat hij misnoegd is over de povere reactie van he t Westen op de afge wende coup en de te forse kritiek op de respons van Erdogan. K ritiek is pas geloof waardig als je eerst me t kennis van zak en de situatie hebt kunnen beoordelen. Over de ware toedracht van die coup presteren veel mainstream media ondermaats. De reactie van Erdogan wordt op obsessieve wi jze overbelicht en afgekraakt.

Toegegeven, Erdogans discours werkt een genuanceerd debat niet in de hand. Zijn gespierde retoriek bevalt mij evenmin. Maar ik tracht wel mijn mening te vormen op basis van wat er zich afspeelt en laat me nie t leiden door mijn buikgevoel over Erdogan.

Slechte PR mag mijn kijk niet vertroebelen, net zomin als een visionaire speech een kromme situatie zou mogen verbloemen. We moeten daar doorheen durven te ki jken.

Lange tenen leiden tot k orte gesprekken, las ik. Dubbele maten hanteren vormt een nog flagrantere inbreuk op het absolute recht op vrije meningsuiting en op vergaderen. Sta mij toe dit toe te lichten.

Nederland heeft nog geen enk ele neencampagne verboden. G ewezen AKPminister Abdullatif Sener heeft begin maar t campagne ge voerd in drie steden, onder meer in Rot terdam. Dat werd in de N ederlandse media breed belicht. Algemeen Dagblad maakte twee volle pagina’s vrij, NOS bracht een repor tage.

De stafhouder van de T urkse advocaten, M etin F eyzioglu, heef t, eveneens in Rotterdam en in aanwezigheid van PvdAparlementslid K eklik Y ucel, campagne ge voerd voor een neenstem. L odewijk A sscher (PvdA) had geen bezwaar tegen deze ‘verstrengeling van Turkse en Nederlandse politiek’.

Op 4 maart heeft een HDPparlementslid, Tugba Hezer Öztürk, deelgenomen en ac tief campagne ge voerd in het kader van het Europees neenplatform.

Op 11 maar t k wam een ander HDPparlementslid, Özdal Ücer , in Zwolle spreken.

Campagne voeren in een ander land is de Nederlanders ook zelf niet vreemd. Alexander Pechtold van D66