TIEN JAAR LATER, EN GEEN STAP VERDER

De eerste dagen, zelfs de eerste wek en, na een ramp is iedereen – de politiek en de verzek eringsmaatschappijen incluis – begaan me t de slachtoffers. De grote woorden worden nie t geschuwd: natuurlijk zal de overheid voor hen zorgen en zullen ze snel vergoed worden. Maar daarna begint he t.

Slachtoffers lopen vast in de administratie ve molen en worden van he t kastje naar de muur gestuurd. Ook nadat ze he t ziekenhuis verlaten hebben, lopen rekeningen op, omdat er vaak maanden of jaren nazorg nodig is. Sommigen kunnen nie t of niet meer voltijds werken en verliezen zo permanent inkomen. Of hebben altijd hulp aan huis nodig. De kosten zijn steeds veel hoger dan wat vergoed wordt. Niet elk slachtoffer is even goed verzekerd, en niet elke maatschappij betaalt vlot. Karen Northshield en haar vader luiden in deze krant de alarmbel. N et als andere slachtof fers. Er zijn verschillende diensten om te helpen op verschillende fronten, maar de hulp is versnipperd en ontoereikend. Het is nochtans een voudig. De slachtoffers en hun familie hebben vooral behoef te aan één aanspreekpunt, voor alles en iedereen.

Exact tien jaar geleden stond dat nochtans in de stijgers. Toenmalig minister van J ustitie Laurette Onkelinx (PS) beloofde in maar t 2007 dat er een ‘permanente cel slachtofferzorg rampen’ opgericht zou worden. Die bi j elke ramp geac tiveerd kon worden en tweetalig zou zijn. Waar expertise opgebouwd kon worden, waardoor je nie t telkens het warm water moest uitvinden. En, vooral, waardoor je nie t eerst slachtoffers maanden of jaren zou moe ten laten spartelen, voor je hen als overheid hielp.

De contouren waren in 2007 uitge tekend, een verantwoordelijke was aangesteld. M aar een jaar later slaakten de slachtoffers van de gasramp in Ghislenghien, waarbij 24 doden en 132 ge wonden vielen, een noodkreet: de deur waarders stonden op de drempel, slachtoffers zaten in een financiële put. De beloofde cel was afge voerd door Onkelinx’ opvolger, Jo Vandeurzen (CD&V).

Onbegrijpelijk, want he t bewijst weer eens dat we niet leren uit he t verleden. Wat de slachtoffers van de aanslagen meemaken, maakten ze ook mee na Ghislenghien, na de treinramp in Buizingen, na de schietpartij in Luik. Aan geen zinnig mens kri jg je uitgelegd dat de geschiedenis zich telk ens opnieuw moet herhalen.

Maak werk van één aanspreekpunt, voor alle slachtoffers