SNIPPERTJESDEMOCRATIE

Twintig minipartijen die elk een paar procenten halen. Op de k eper beschouwd is dat de N ederlandse verkiezingsuitslag. Het is waar fabrieksproductie naartoe gaat: een gecustomized en hoogstpersoonlijk product per individuele klant. V oor een coalitie zijn te veel par tijen nodig, die hun eigen uniciteit allemaal moe ten bewijzen op een vierkante centimeter.

De tegenovergestelde e volutie is de volkspartij. Door de teloorgang van verzuiling en traditie moe t ook die via de we tten van de markt kiezers verzamelen. Eén een voudige boodschap, uniform rond te toe teren door alle leden van de volkspar tij. Elke mededeling van een par tijlid wordt nagekeken en bijgevijld door de partijtop. Dat is e ven spijtig als een Russisch massakoor dat eenstemmig moet zingen. En enk el ‘Kortjakje’ op het repertoire mag hebben.

Het eigenaardige is dat he t daadwerkelijke bestuur helemaal nie t op een van beide manieren werkt. De afgelopen jaren volgde ik he t Vlaamse natuurbeleid wat van dichterbi j. Als daar goede beslissingen worden genomen, gebeurt dat door de beste parlementairen samen, over de par tijgrenzen heen. En vaak zelfs over de grenzen van meerderheid en minderheid heen.

Drie grote volkspar tijen, met grote onderlinge verschillen. En binnen elk van die par tijen: een Russisch koor van parlementairenme dat meer

stemmig ingewikstk kelde melodieën mag zingen. Dat is

het beste van beided werelden, jongensg en meisjes.