Gevonden: ’s werelds sterkste harten
De gezondste harten kloppen in het Boliviaanse regenwoud, bij de Tsimanebevolking. Hun radicale levensstijl is dan niet te kopiëren, ze kan en zou moeten inspireren.
Het Amerikaanse wetenschapsblad The Lancet stelde een opmerk elijke ontdekking voor op een congres van de American College of Cardiolog y: ader verkalking, een van de grootste westerse kwalen, komt bij de inheemse Boliviaanse T simane, haast níét voor. Ook wel: een 80 jarige heeft er dezelfde vasculaire leeftijd als een Amerikaan in zijn vijftiger jaren. H artaanvallen en beroertes, de belangrijkste doodsoorzaak in Europa en Amerika, zijn er zo goed als onbestaande.
De Tsimane, ze zijn met ongeveer 16.000, le ven in he t Boliviaanse Amazonewoud, op een manier die doet denken aan hoe beschavingen dat 1.000 jaar geleden deden. Z e le ven in rie ten hutten en brengen hun dagen door me t jagen, vissen, vruchten verzamelen en land verbouwen, ver weg van de be woonde wereld. H et vergde meerdere vluchten en een enkele kanoreis, voor he t team van we tenschappers en ar tsen hen kon bereiken.
Tussen 2014 en 2015 bezochten die zo 85 Tsimanedorpen. Ze namen CT scans van he t har t van 705 volwassenen en maten ook hun ge wicht, leef tijd, har tslag, bloeddruk, cholesterol en bloedsuiker. De wetenschappers onderzochten specifiek he t calciumgehalte in de kransslagaders – aderverkalking is de belangrijkste oorzaak van har t en vaatziektes.
De resultaten mak en indruk. Bijna negen op de tien volwassen Tsimane lopen geen enk el risico op har tziekte. Vi jfenzestig pro cent van de 70plussers nog altijd niet – tegenover meer dan de helft van de Amerikanen wél.
De onderzoek ers hopen dat hun bevindingen iets kunnen te weegbrengen. Ader verkalking is te voorkomen, stellen ze zelfs, als we een en ander van de Tsimanelevensstijl durven over te nemen. ‘Deze studie toont aan dat alleen al he t diee t arm aan verzadigde vetzuren en ri jk aan onbe werkte vezelrijke koolhydraten de risico’s echt vermindert’, zei antropoloog Hillard Kaplan van de Amerikaanse University of New Mexico.
17 procent van hun voedsel bestaat uit ge vangen wild, waaronder vark en en tapir , en 7 procent uit versge vangen vis, waaronder piranha, aange vuld me t zelfverbouwde gewassen (níét het hippe paleodiee t dus) zoals ri jst en maïs, en fruit en noten. Dat betekent dat de Tsimane maar liefst 72 procent van hun energie uit koolhydraten halen – een opgemerkte ontdekking in ti jden van koolhydraatvrije diëten.
Opvallender nog dan het dieet is hun dagdagelijkse dosis aan lichaamsbeweging. Terwijl de westerse sedentaire mens me t een supporterende stappenteller nog altijd zi jn 10.000 stappen nie t haalt, zetten de ( jagende) Tsimanemannen er vanzelf en gemiddeld meer dan 17.000 per dag. De vrouwen k omen aan 16.000. En zelfs zestigplussers halen nog moeiteloos de 15.000.
Anders gezegd: omdat de T simane alleen al voor hun voedsel moeten jagen, vissen, land verbouwen, en fruit en noten verzamelen, zi jn ze gemiddeld 6 tot 7 uur per dag fysiek actief. Amper tien procent van hun wakk ere uren zitten ze dus stil. Bij de westerse mens is dat maar liefst 54 procent, meer dan de helft van onze dag.
Volgens de Californische onderzoeker Gregor y T homas zou dat wel eens de sleutel kunnen zijn. ‘Onze moderne samenle ving houdt ons dan wel comfortabel in leven, de verstedelijking en steeds gesofisticeerdere jobvereisten kunnen nieuwe risicofac toren vormen.’ H et wordt ti jd om die factoren nie t langer als een ver waarloosbaar ne veneffect te onderschatten. Om hun daadwerkelijke gevaar eindelijk te onderkennen, en te dur ven bi jsturen. ‘De Tsimane leven bovendien in kleine gemeenschappen ’, vulde T homas nog aan. W aarmee hi j wou zeggen: ‘Het le ven is er erg sociaal.’ Nog zo’n niet te onderschat ten neveneffect.