Blijven roepen in de Belgische beurswoestijn

De Vlaamse Federatie van Beleggers (VFB) strikte voor haar halfjaarlijkse congres tien ceo’s van Belgische multinationals als Bekaert, Barco, Solvay en jonge groeiers zoals EVS en Melexis. Ze kwamen er uitleggen hoe cruciaal innovatie is. Best indrukwekkend om de fine fleur van beursgenoteerd België zo te zien opdraven voor de kleine beleg gers. Toch trapte he t congres af met een traan. ‘ Spaarder schuwt elk risico’, kopte De Tijd op zijn zaterdagse voorpagina. Uit een enquête van Wikifin.be, een infosite van de financiële waakhond FSMA, blijkt dat spaarders massaal forfait blijven geven voor aandelen en beleggingsfondsen. En dat ter wijl ze k oopkracht bleven verliezen op de niets opbrengende spaarrek eningen. Uit de be vraging bleek dat amper 9 % van de spaarders he t voorbije jaar besliste om te gaan beleggen. Leden van de VFB we ten maar al te goed waarom. Luc Peeters, een onderwijzer met dertig jaar er varing me t aandelen: ‘H et overgrote deel van de mensen wee t helemaal nie t wat beleg gen is. V ooroordelen hebben ze wel: de beurs is een goktempel en zeer gevaarlijk. Dat is onzin. Met een minimum aan k ennis, wat spreiding en geduld, le veren aandelen een mooi rendement op. En van de k oersschommelingen moet je je niets aantrekken. Dat gaat over.’ ‘De elite doet alles om de vooroordelen in stand te houden’, valt een andere bezoeker de onder wijzer bi j. ‘Onze politici gruwen van Donald Trump of Geert Wilders, maar als het over bedri jven, de beurs of aandelenkapitaal gaat, over treffen onze politici die heren in populisme. Z e doen alsof he t iets schadelijks is of iets dat op zijn minst nog zwaarder moe t worden belast.’ Zo blijft de VFB een roepende in de Belgische beurswoestijn. Het goede nieuws k wam van VFBvoorzitter Sven Sterckx. Uit een eigen enquête bleek dat het gedeelte cash en obligaties in de por tefeuille van de leden is gezakt tot 25%. Zij zijn nu dus wel volop belegd in aandelen. In eenzelfde rondvraag vijf jaar geleden, bleek dat zelfs de VFBleden voor 60% naar spaarrekeningen en obligaties waren gevlucht. Toen, in volle eurocrisis en met de nog onverteerde financiële crisis, was de risicoaversie zelfs bi j de er varen beleg gers van de VFB groot. ‘De beloning voor he t overwinnen van die angst was dat de meeste van onze leden de voorbije jaren een heel mooi rendement haalden’, concludeerde Sterckx. Tegelijk maakten nogal wat beleggers zich in Antwerpen hardop zorgen: ‘Zijn aandelen niet te duur geworden? Waar kan ik nog koopjes vinden?’. Beleggers met tientallen jaren beleg gingservaring op de teller relativeerden dat. Gevraagd naar hun belangrijkste beleggingsles, kregen we stee vast als ant woord ‘geduld’. Dat is het hoogste goed voor een aandelenbelegger. ‘H ou goede aandelen heel lang bij, ook als ze duur li jken. Bedrijven hebben tijd nodig om zich te ontwikkelen. Investeren geef t geen onmiddelli jk resultaat. M aar per saldo groeit de k oers mee met de onderneming .’ Technologie is daarbi j onmisbaar, ge tuigden alle bedrijven. ‘Bekaert bestaat nu 137 jaar en zonder technologische vernieuwing zou het bedrijf al tien k eer dood zi jn’, zei voorzitter en e xceo van de groep Ber t De Graeve. Bekaert vertrekt van een heel eenvoudig product, staaldraad, maar transformeert dat met unieke technologie naar een zeer groot aantal en comple xe toepassingen. Zo is Bekaer t wereldleider ge worden in het verstevigen van autobanden. Stefaan G enoe, hoofdanalist van Degroof Petercam, kwam uitleggen hoe hij te werk gaat bij het analyseren van technologiebedrijven. ‘ Het eerste waar ik naar ki jk is de ‘‘pricing power’’,’ zei Genoe. Kan een bedrijf zijn prijs opleggen of moet het zijn verkoopprijzen vaak verlagen om overeind te bli jven tegen de conc urrenten? Dat wi jst op een al dan niet unieke marktpositie of technologie. Een voorbeeld is EVS uit Luik, dat beeldservers maakt voor bi jvoorbeeld sportverslaggeving op tv. Hun product is zo uniek dat het 90% van de markt heeft. Even voordien stond de ceo van EVS, Muriel De Lathouwer, op het podium. Ze vertelde dat de bedrijfsnaam EVS een soortnaam is geworden. ‘ In de sector spreekt men niet over een beeldserver, maar over ‘‘een EVS’’’, lachte De L athouwer. ‘Je moe t alti jd le tten op de waardering ’, vindt Genoe. ‘ Maar voor bedrijven die lang kunnen groeien, mag je meer be talen. De groei is dan doorslaggevender dan de waardering. ‘ Verliezers zijn er altijd, maar wie door dik en dun meegroeide met bedrijven als Bekaert, EVS of Melexis, heeft zijn inleg zien vermenigvuldigen, hoe wel zelfs die aandelen ook moeilijke tijden kenden.’