KEERT DE DIERENARTS HET TIJ VOOR DE BIJ?
De bij heeft voortaan een dierenarts. Al zal die niet tussenkomen wanneer ze ruziën om voedsel.
Een federaal bijenplan, een bijenindicator, de week van de bij, de bijvriendelijkste gemeente,... Bijen lijken overal, maar de realiteit is dat hun aantal wereldwijd afneemt. Op een speciale inspiratiedag, vandaag in het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel, steken alle betrokkenen in ons land daarom de koppen en facetogen bij elkaar. Want het tij moet keren. Zo zullen dierenartsen voortaan een belangrijker rol krijgen. Dat staat te lezen in het Federaal Bijenplan 20172019 van de ministers Marie Christine Marghem (MR, Leefmilieu), Willy Borsus (MR, Landbouw) en Maggie De Block (Open VLD, Volksgezondheid). Imkers kunnen namelijk een aanvraag doen om zich door een dierenarts te laten bijstaan in de opvolging van hun kolonies. De dierenartsen zullen daarvoor een extra opleiding volgen. En er is de belofte dat producten voor bijenverzorging makkelijker beschikbaar worden.
Behalve met de honingbijen gaat het ook met de wilde bijen niet zo goed. ‘Er zijn in Vlaanderen meer dan 350 soorten wilde bijen en hommels’, zegt Brigitte Borgmans, woordvoerder van het departement Omgeving van de Vlaamse overheid. ‘Voor die laatste is het moeilijker om na te gaan hoe de populaties het doen. Nochtans zijn ze zeer belangrijk voor de bestuiving van gewassen en wilde plantensoorten.’ Daarom gaf het departement de opdracht om een bijenindicator uit te werken: welke soorten zijn dominant? Hoe evolueert de populatie? En waar hangen ze uit?
Een mogelijke bedreiging voor deze wilde bijen zou weleens uit onverwachte hoek kunnen komen. Namelijk de recente praktijk om her en der bijenkorven te plaatsen. Vooral in stedelijke omgevingen
boomen de stadsimkers. Dit kan concurrentie onder de wilde en de honingbijen veroorzaken in hun zoektocht naar voedsel: in een stad is nog altijd meer beton dan stuifmeel voorhanden. De Brusselse natuurorganisatie Apis Bruoc Sella luidde al aan de alarmbel: ‘Je koopt toch ook geen koe als je geen gras hebt?’
De zoektocht naar voedsel is in het federale bijenplan een van de acht aandachtspunten, zij het vooral in landelijker gebied: zo willen de ministers bekijken of de wetgeving die landbouwers verplicht om distels langs hun akkers te verwijderen, aangepast kan worden. Want distels zijn een voedselbron voor bijen.
Stadshoning is populair, maar de vele korven kunnen concurrentie veroorzaken onder wilde en honingbijen in hun zoektocht naar voedsel