Tessa Wullaert, queen van de Red Flames
‘In België kan geen enkele vrouw leven van voetbal’
Move over Kevin De Bruyne en Eden Hazard, want hier is Tessa Wullaert, de goalgetter van de Red Flames. Naast het veld is de 24jarige WestVlaamse op en top zen, maar eenmaal op de grasmat ontbindt ze haar duivels. En dat is de enige context waarin ze het woord ‘duivels’ graag hoort, want Wullaert houdt niet van de voortdurende vergelijking met het mannenvoetbal.
TUBEKE I De ‘Q’ van Queen staat op haar zij getatoeëerd, maar dat slaat eerder op ‘queen van de assists’ dan op ‘drama queen’. Je kunt het meisje uit WestVlaanderen halen, maar WestVlaanderen niet uit het meisje. Stervoetbalster Tessa Wullaert, spits bij het Duitse Wolfsburg en de Red Flames, is de nuchterheid zelve. Geen valse bescheidenheid, nog min der zelfingenomenheid. Alleen wan neer ik op het einde onverwacht nog de watmetseksvoordewedstrijd vraag op haar afvuur, is ze zichtbaar uit haar lood geslagen. Maar ze her pakt zich snel en lacht ontwapenend. ‘Tja, bij de Flames is het niet aan de orde, maar zelf heb ik er niets op tegen. Ieder bereidt zich voor op zijn manier, hé.’
Onlangs deed ik mee aan een quiz en jij was een vraag. Een moeilijke vraag, al gaven veel deelnemers een blijk van herkenning toen het antwoord gege ven werd. Hoe bekend ben je?
‘Goh ... Als we op een voetbalgerelateerd evenement verschijnen, kent men ons wel. Een doorsnee mens weet misschien wel wie de Red Flames zijn, maar kent geen namen van speelsters. Dat stoort mij niet, je kunt niemand dwingen om interesse te hebben voor voetbal. Maar het laatste jaar krijgen we opvallend meer mediaaandacht, dat is wel tof.’
‘Zelf moet ik best wel wat handtekeningen uitdelen als ik ergens kom, maar buiten mijn eigen regio kan ik rustig op straat wandelen zonder dat iemand mij kent. En in Duitsland, waar ik speel, al helemaal. Daar leeft voetbal beduidend meer, maar de mensen respecteren je privacy.’
Ben je zenuwachtig voor het EK?
‘Neen. Onze eerste ambitie was om ons te kwalificeren, dat is gelukt.
Job done. Alles wat erbij komt, is extra. Het is een avontuur. Op papier hebben onze tegenstanders in de groepsfase meer kwaliteiten dan wij, maar dat wil niet zeggen dat we geen enkele kans maken. Alleen: waarom moeten we onszelf bij onze eerste deelname aan een EK al een doel opleggen? De Belgian Cats (de basket
vrouwen, red.) hebben ook niet aangekondigd dat ze voor brons zouden gaan. Toen ze dat uiteindelijk haalden, was iedereen verrast. Dat is de tofste manier om te winnen.’
Jullie houden dus bewust de druk af.
‘Natuurlijk. Dat we hier staan, is op zich al fantastisch. Maar we weten ook dat we geen vijf Maradona’s hebben rondlopen.’
Je wordt nochtans al getipt als potentiële topschutster van het tornooi.
‘Mijn doel is niet om topschutster te worden, maar om een paar wedstrijden te winnen en een plezante tijd te hebben met de Flames.’
‘Weet je, we komen van heel ver. In gastland Nederland, bijvoorbeeld, wordt vrouwenvoetbal aangemoedigd en ondersteund, bij ons is het pas de jongste jaren geprofessionaliseerd. Elk meisje begint bij de jongens – en dat is ook een goeie zaak, tot een jaar of 14 zou je sowieso gemengd moeten spelen – maar velen haken af omdat er weinig ondersteuning of omkadering is voor jonge voetbalsters. Werkgevers in Nederland zijn fier als een speelster een wedstrijd mag spelen voor de nationale ploeg en laten haar probleemloos gaan, hier vindt men het veeleer ambetant. Nu, intussen zijn we toch al met een tiental profspeelsters bij de nationale ploeg, twee jaar geleden waren er slechts drie.’ Hoe zit het met de lonen in het Europese vrouwenvoetbal?