YVAN MAYEUR ZIET HET PROBLEEM NIET

Hij zweeg niet, Yvan Mayeur. De exburgemeester verdedigde te vuur en te zwaard zijn rol en vergoeding bij Samusocial.

‘Ik ben niet iemand die wegloopt als het moeilijk gaat’, typeert Yvan Mayeur zichzelf. En dus trotseerde hij gisteravond meer dan vier uur lang de vragen van de onderzoekscommissieSamusocial. Daar werd hij op de rooster gelegd over de werking en de hoge vergoedingen bij de Brusselse daklozenorganisatie. Mayeur schreeuwde zijn onschuld uit. Zijn cri de coeur werd op het eind een regelrecht

j’accuse, want Mayeur vindt dat hij het slachtoffer is van een coup, een ‘verbanning’ door politici en media die hem in diskrediet hebben gebracht zonder duidelijk te maken waarom. ‘Mijn rechten van verdediging zijn geschonden’, klonk het ferm.

Toch stak hij ook de hand in eigen boezem. ‘J’ai commis des erreurs’, gaf Mayeur toe na een stilte. ‘Ik had ontslag moeten nemen als bestuurder van Samusocial toen ik in 2013 burgemeester van Brussel werd, ik had strenger moeten zijn voor mezelf wat betreft het wettelijke loonplafond voor

cumulards. Maar mijn advocaat heeft me altijd verzekerd dat de vergoedingen bij Samusocial niet meetelden voor dat plafond. Mijn grootste fout is allicht dat ik Samusocial niet heb kunnen loslaten, al was ik dat in 2017 wel van plan.’

Lang duurde ’s mans moment van zelfkritiek niet, want zijn missie was geen knieval, maar een aanklacht.

Graaiende kaviaarsocialist

Met de strijdlust van een gladiator die niets meer te verliezen heeft behalve zijn eer, zat Mayeur in de getuigenbank. Vanaf de eerste minuut werd duidelijk dat de Brusselaar weigert de geschiedenis in te gaan als de kaviaarsocialist die bezweek aan graaizucht. Hij schetste de werking van de vzw Samusocial, die hij zelf heeft gesticht en geprofessionaliseerd. Mayeur verkoos een vereniging van publiek recht, maar moest zich noodgedwongen ‘behelpen’ met een privévzw, omdat andere OCMW’s niet mee wilden. Bij het ontstaan van Samusocial was de organisatie volledig op privémiddelen aangewezen, onder meer uit de loge. ‘Mijn hele carrière heeft altijd in het teken gestaan van de strijd tegen extreme armoede’, benadrukte Mayeur meermaals. ‘Sociale hulpverlening vormt de rode draad. (uitdagend) Wie kan zeggen dat hij in enkele jaren tijd een sociale onderneming heeft gecreëerd met 300 jobs, waar de meest kwetsbaren geholpen worden?’

Samusocial heeft altijd meer gedaan dan daklozen onderdak bieden, vervolgde hij. ‘Behalve een bed en eten boden we hen ook psychosociale steun met het oog op hun reintegratie. Toen de asielcrisis uitbrak, konden we niet wegkijken en hebben we onze verantwoordelijkheid genomen.’

Zoals bekend streken hij en voormalig OCMWvoorzitster Pascale Peraïta 17.000 euro per jaar op voor hun ‘harde werk en expertise’ als bestuurders. Mayeur: ‘Is dat veel? Sorry hoor, maar ik heb mijn hele loopbaan in de publieke sector gewerkt, dus dat is mijn enige referentiekader, en de vergoedingen voor leden van het Bureau liggen lager dan de gewestelijke barema’s en dan wat de stad Brussel voorstelt voor grote stadsvzw’s vanaf 2018 (ongeveer 19.000 euro per jaar, red.).’

‘Kijk, ik kan snappen dat burgers dat niet begrijpen, maar van politici snap ik het niet. Allee, men vergelijkt Samusocial met Publifin. Er staat werkelijk geen maat op de overdrijvingen, en dat vind ik onterecht.’ Voor alles had Mayeur een uitleg.

‘Intentieproces’

Het verwijt dat Samusocial geen pottenkijkers duldde – voor de regeringscommissarissen was het moeilijk werken, verslagen waren er nauwelijks – pikt Mayeur niet. ‘Het past in een intentieproces, want het is totaal fout. Punt. Alles was bekend: namen, jaarverslagen, bedragen. Alle beslissingen werden gecontroleerd en goedgekeurd.’ Wel erkende hij dat het kabinet van ministerpresident Rudi Vervoort (PS) tussenbeide was gekomen om het beheerscontract met het gewest te beperken tot de winteropvang voor de daklozen. ‘Maar dat heeft niets te maken met een gebrek aan transparantie.’

‘Ik heb geen enkele regel overtreden’, aldus de exburgemeester. ‘Ik heb de vork die ú (priemende vinger richting parlements

leden) hebt vastgelegd, gerespecteerd. Ik heb altijd keihard gewerkt. Vanuit de overtuiging, zelfs de obsessie dat we verplicht zijn om iets te doen aan armoede.’

‘Mijn carrière laat zich niet resumeren tot een pseudoschandaal als Samusocial’, besloot Mayeur. ‘Deze lynchpartij verdien ik niet. Ik heb zelf de beslissing genomen om op te stappen, maar ik blijf erbij: on me dé

missionne sans m’entendre.’ Hij kondigde zijn exit uit de politieke wereld aan.

‘Mijn carrière heeft altijd in het teken gestaan van de strijd tegen de extreme armoede’ YVAN MAYEUR Bestuurder Samusocial