De allerlaatste kans voor een gele couppoging
Op de Galibier wankelde de gele troon van Froome niet. Integendeel: Aru zakte door het ijs, Bardet kon niet wegrijden en Uran berustte in het status quo. Enkel de Izoard kan nog een andere Tourwinnaar opleveren.
Chris Froome verdeelt en heerst in Frankrijk. Hij heeft zelf nog geen enkele aanval moeten uitvoeren en heeft de touwtjes strak in handen. Zelfs de interviews verlopen gecontroleerd. Het is wonderbaarlijk en ook wel irritant hoe hij op elke vraag meteen een beleefd, onschadelijk, politiek correct antwoord kan bedenken. Als een Spaanse journalist wil weten wat hij vond van de verre aanval van Contador, zegt Froome: ‘Prachtig wat Alberto probeerde. Het wielrennen heeft nood aan een groot kampioen als hij.’
Tussen al dat soort gladde praatjes sprongen er toch een paar zinnen uit. Froome zei dat hij zich gisteren ‘in controle voelde’ en dat zijn benen ‘veel sterker zijn dan een week geleden in de Pyreneeën’.
Leek Froome in Peyragudes nog kwetsbaar en zwak, dan nestelde hij zich gisteren opnieuw in de driver’s seat. Daarvoor had hij onderweg niet eens moeten aanvallen. Gewoon een paar keer Bardet counteren, vaststellen dat Fabio Aru niet kon volgen en dan op het einde sprinten naar vier bonusseconden. Zo ging Froome van 18 seconden voorsprong op Aru naar 27 seconden voorsprong op Uran en Bardet. Mocht er in de Tour ook een trui bestaan voor de morele winnaar, dan had Froome die mogen aantrekken.
Zeker omdat de tegenstanders elkaar voortdurend vliegen hadden afgevangen: Aru kraakte onder de aanvallen van Bardet. Bardet ergerde zich dan weer aan het apathische koersgedrag van Uran: ‘We hebben hem niet veel gezien. Als hij dan op het einde de zes bonusseconden voor de tweede plaats wegneemt, mag je ontgoocheld zijn.’
Aankomst bergop
Het moet gezegd dat het parcours de defensief rijdende Froome gisteren ook in de kaart speelde. Niemand valt graag aan op een col als er nadien een afdaling van 25 kilometer volgt met tegenwind. Zelfs niet als die col de Galibier is.
Net dat maakt de rit van vandaag zo cruciaal. De aankomst bergop bovenop de Izoard biedt veel meer perspectieven voor een aanval van alles of niks. Bovendien weten alle uitdagers dat dit hun laatste kans is. Wie nog gelooft in de eindzege in Parijs, moet Froome vandaag tijd aansmeren. Met de huidige tijdsverschillen is de tijdrit van zaterdag een formaliteit. Froome zei dat zelfs met zoveel woorden: ‘Als ik met deze voorsprong naar Marseille kan, zou ik me tamelijk comfortabel voelen.’ Met andere woorden: als hij de Izoard overleeft, is de eindzege binnen.
Fabio Aru lijkt na SerreChevalier geen uitdager meer te zijn. Manager Alexander Vinokourov gooide in Briançon min of meer de handdoek: ‘Meer dan waarschijnlijk is het geel weg.’ Romain Bardet incasseerde ook best een klapje: drie, vier keer aanvallen, om telkens Froome of Landa te zien terugkeren, handjes bovenop het stuur. Bardet liet in deze Tour al optekenen dat het numerieke overwicht van Sky ‘soms best wat ontmoedigend kan zijn’. Net zo goed beloofde hij het vandaag opnieuw te gaan proberen.
Nog geen ritzege
En wat dan te denken van de onberekenbare Rigoberto Uran. Hij moet in deze Tour zijn kaarten nog op tafel leggen, maar reed bergop voorlopig een foutloos parcours. Bovendien heeft hij de meeste adelbrieven in het tijdrijden. In de Vuelta ging hij in 2014 nog 1’17” sneller dan Froome, op een parcours van 36,7 kilometer. Daartegenover staat dat hij sindsdien nooit meer echt presteerde tegen de klok en dat hij in de ope
‘Als ik met deze voorsprong naar Marseille kan, zou ik me tamelijk comfortabel voelen’ CHRIS FROOME Team Sky
ningstijdrit van deze Tour 51 seconden verloor op Froome op amper veertien kilometer. Anders droeg hij nu het geel.
Froome wilde gisteren niet antwoorden op de vraag of hij van plan is zelf aan te vallen op de Izoard. Hij noemde het wel ‘de meest mythische col van deze Tour, het equivalent van de Mont Ventoux vorig jaar’. Daar lijkt toch een intentieverklaring uit te spreken: een vierde Tour winnen zonder ritzege, zonder overwinning
tout court dit jaar, zou toch wat glans van de gele trui in Parijs wegnemen.