De zwerver komt thuis
Heeft het vaderschap aan de rusteloze zwerver Mike Scott een nieuw elan gegeven? Op zijn 58ste levert hij met zijn band The Waterboys een verrassend sterke dubbelcd af. ‘Out of all this blue’ staat vol bezielde liefdesgedachten en heerlijke popsongs.
Mike Scott (58) twijfelt niet. Hij brengt deze week het beste album in zijn carrière uit, vindt hij, met ‘betere melodie en, betere zang, betere teksten, betere arrangementen’. Voor ou dere Waterboysfans, die de eerdere topalbums This is the sea (1985) en Fisherman’s blues (1988) koesteren, wordt dat een dilemma. Zullen ze de oude lied jes, ijkpunten in hun leven, laten wegdrukken door nieuwe songs die even goed zijn, maar nooit zo warm zullen verstrengelen met hun goede herinneringen?
Nu heeft Scott nooit de onwan kelbare status bereikt van een Mick Jagger of Bono, al werd die hem wel voorspeld toen hij in 1985 uitpakte met zijn grootse visioen van ‘big music’. Rolling Stone noemde hem toen ‘the new poet laureate of rock’ en New Musical
Express vond hem een ‘Godlike genius’. Maar de mysterieuze Schot paarde in de volgende decennia koppigheid dermate aan onzekerheid, en liet zulke grote hiaten vallen in zijn carrière, dat hij veeleer een krampachtige neo hippie, een Keltische weirdo leek. Zelf zei hij dat hij liever groots werk wilde maken dan beroemd te zijn.
Is zijn beste tijd gekomen? Se nioren als Bob Dylan en Van Mor rison hebben Scott intussen hun zegen gegeven. U2 opende elk concert in zijn lopende tournee met de Waterboysklassieker ‘The whole of the moon’. Ellie Goul ding coverde ‘How long will I love you’.
Het vorige album Modern blues (2015) bracht de band opnieuw in de gratie van het publiek. Scott is 58, het is tijd om die grote beloftes waar te maken, en dit keer lijkt hij er klaar voor.
Wat laat een rusteloze zwerver halt houden en zich settelen? Het antwoord is niet wereldschokkend. Scott heeft de liefde gevonden en ze bezegeld met een paar kinderen.
Met de Ierse chanteuse Camille O’Sullivan kreeg hij op zijn 54ste dochter LilaElodie. Met de Japanse artieste Megumi Igarashi kreeg hij begin vorig jaar een zoon. Hij heeft zich met die laatste én met de kinderen in Dublin gevestigd en ontdekt hoezeer het gezinsleven ‘een erg veeleisend en lonend spiritueel bestaan’ is. Voor een man die zich ooit jarenlang terugtrok in de spirituele gemeenschap van Findhorn is dat geen gratuite uitspraak.
Hoe het gezinsleven hem regelmaat en inspiratie gegeven heeft, is een kostelijk verhaal. Elke avond vraagt zijn dochter hem om een verhaaltje, dat Scott spontaan moet uitvinden.
De routine heeft zijn creativiteit zozeer doen vloeien dat hij de voorbije jaren song na song is gaan schrijven. Nog niet over die kinderverhalen – dat wordt zijn volgende album, dat al bijna klaar is – maar over oude en nieuwe liefdes. Out of all this blue is een liefdesalbum. Het bevat 23 nieuwe songs en is bijna 100 minuten lang. In analoge tijden zou het een driedubbelalbum geweest zijn.
Is het trouwens toeval, dat sterke popgevoel in de songs dat aan Scotts jeugd appelleert? Hij is dol op de korte songs vol goede ideeën en funky ritmes van de jaren 60, zegt hij. Het optimisme van die tijd, dat hij zelf in zijn jongste jaren voelde, is teruggekomen terwijl hij thuis ‘in baby overdrive’ was.
Vaginaartieste
Dé grote muze van de songtek sten is echter Rokudenashiko (be tekenis: waardeloze meid), zoals de artiestennaam van Megumi Igarashi luidt. smile/ ‘The way that your outshines the sunshine’, zingt hij onnozel verliefd in het gelijknamige liedje, dat hij voor haar zong als een soort liefdesver klaring.
Igarashi is een feministische rebel in een traditioneel land. Ze verzet zich tegen het strenge ta boe dat in Japan bestaat over vagi na’s, door ze op een speelse manier te verwerken in kunst, maar bijvoorbeeld ook in een gsmhoes. In 2014 heeft ze, met crowdfun ding, een gele kayak laten maken in de vorm van haar eigen vulva. De sponsors kregen in ruil de ge gevens van haar genitaliën om met een 3Dscanner te gebruiken. Dat laatste was genoeg om haar aanhouding te bevelen, op be schuldiging van obsceniteit.
De arrestatie was internatio naal nieuws en Igarashi werd een symbool van verzet tegen censuur. Scott stond vol bewondering, legde contact via internet, ontmoette haar in Japan en ontvlamde. Op de dag van hun huwelijk bedankte een sarcastische Igarashi de Ja panse politie, omdat die haar bij haar echtgenoot gebracht had.
Scott drukt zijn grote geluk uit in de energieke instrumental ‘Girl in a kayak’, in de bewondering voor Igarashi (‘Rokudenashiko’) en haar advocaat (‘Yamaben’) en in enkele liefdessongs. Het afslui tende ‘Payo payo chin’ (‘Goeie morgen’) gaat over het ontdekken van een nieuwe liefde, een nieuwe taal en een nieuw leven. En de songs? Muzikaal is het een krachtige plaat. Scott zingt meer dan ooit als een man die elk woord aan zijn diepste emoties oplaadt, en zijn grote talent voor goede melodieën komt sterk naar voren. Songs als het soulvolle ‘Monument’, de liefdesballad ‘Love walks in’ en het pompende ‘Morning came too soon’ worden klassiekers. Orgel en strijkers verzachten de krachtige grooves mooi. Hoe Scott afwisselt tussen volledig gearrangeerde nummers en naakte solosongs doet veel goeds verhopen voor de aankomende concerten.
En dan laat ook een nieuwe muzikale dynamiek horen. Decennia nadat dat hip is geworden, heeft Scott in songs als ‘If I was your boyfriend’ de breakbeat geïmporteerd. Het kan een commerciële ingeving zijn, want deze plaat klinkt meer voor de Amerikaanse markt dan ooit. We denken veeleer dat een muzikant als Mike Scott een stijl, in dit geval hiphop, eerst jarenlang verkent voor hij ze vermengt met de folk, rock en Keltische sferen waarvan we hem kennen.
Had het album ook korter kunnen zijn? Zeker, maar soms wil een muzikant een statement maken. Scott had al eerder van die erg vruchtbare periodes, maar telkens pikte hij toen de krenten uit de oogst. Dat hij zijn emoties nu als een tsunami loslaat op de luisteraar, moet wellicht de intensiteit ervan uitdrukken. En het was ook de eerste keer dat hij zijn songs thuis maakte, in de studio in Dublin die hij deelt met zijn vrouw. Ook dat is nieuw: de ‘blueeyed refugee’ is een thuisartiest geworden. Out of all this blue Breakbeats The Waterboys, ‘Out of all this blue’, is nu uit. ¨¨¨¨è