Morgen verschijnt ‘What happened’, het vuistdikke boek waarin Hillary Clinton terugblikt op haar pijnlijke verkiezingsnederlaag tegen Donald Trump. Daarin schiet de Democrate met scherp op de populaire Bernie Sanders, wiens invloed ze zo probeert te onder
‘Al gehoord dat Hillary Clinton nog maar eens een boek heeft geschreven?’ Het publiek grinnikt. Jimmy Dore is een YouTubekomiek, razend populair bij een uiterst links publiek. We wonen zijn show bij op een conferentie van progressief Amerika, aan de American University in Washington. De zaal zit vol fervente aanhangers van Bernie Sanders, die Hillary Clinton verguizen.
De komiek vervolgt: ‘In haar boek neemt Hillary de schuld helemaal op zich… Echt waar. Of toch met uitzondering van: Poetin. En de rest van de Russen. De media. En Barack Obama en Joe Biden. En de FBI en James Comey. En Trump natuurlijk. En o ja, bijna vergeten: Bernie Sanders!’ De zaal proest het uit.
Pas morgen verschijnt ‘What happened’, een 494 pagina’s tellend verslag van Hillary Clinton, waarin de Democratische presidentskandidate terugblikt op haar pijnlijke verkiezingsnederlaag tegen Trump. Maar door de passages die al zijn gelekt, is de controverse nu al losgebarsten.
Niet alleen de ‘Berniecraten’, zoals de progressieve aanhangers van Sanders zichzelf omschrijven, reageren geërgerd, Democraten eveneens. ‘Mijn zoontje van vijf wist dat Trump een muur wilde bouwen. Wat mevrouw Clinton van plan was, wist hij niet – net zomin als miljoenen andere Amerikanen’, zegt Dave Heller, campagnestrateeg voor de Democratische partij, in een gesprek met De Standaard. ‘Trumps slogan was: “Make America Great Again.” Die van Clinton was: “I am with her.” Haar campagne draaide niet om ideeën, om de problemen van de mensen, het draaide om háár. Clintons enige boodschap was: Trump is een vreselijke kerel. Zo verlies je dus de verkiezingen.’
Clinton schreef een boos boek waaruit blijkt dat ze dat verlies nog niet heeft verwerkt. Zonder aarzeling wakkert de Democratische presidentskandidate de ‘bur geroorlog’ tussen de Democratische partij en Bernie Sanders weer aan. De progressieve, onafhankelijke senator uit Vermont nam het tegen Clinton op in de Democratische voorverkiezingen. Sanders verloor, maar liet de voormalige first lady eerst zweten en duwde het Democratische partijprogramma flink op naar links. Hoewel Sanders daarna campagne voerde voor Clinton, zijn de plooien tussen de twee allesbehalve gladgestreken.
In de al gelekte passages stelt Clinton dat Sanders’ aanvallen en de twijfel die hij zaaide over hoe progressief ze was, ‘blijvende schade hebben aangericht’. Daardoor, schrijft ze, werd het moeilijker om progressieven te verenigen, wat het pad effende voor de ‘crooked Hillary’campagne van Trump. ‘Ik weet niet of dat Bernie stoorde of niet’, voegt ze daar nog toe.
Clinton steekt voor een stuk( je) de hand in eigen boezem, door te erkennen dat zij de eindverantwoordelijkheid draagt voor haar campagne. Maar het boek zit toch vooral vol met vitriool voor een resem ‘medeschuldigen’.
Zo heeft Clinton spijt dat ze niet keihard terugsloeg naar James Comey, de toenmalige FBIdirecteur die haar in volle campagne extreem nalatig noemde, omdat ze als buitenlandminister
‘Clintons campagne draaide niet om ideeën, om de problemen van de mensen, het draaide om háár. Haar enige boodschap was: Trump is een vreselijke kerel. Zo verlies je dus de verkiezingen’