De zoete weerwraak van Sagan
Een hele wedstrijd onzichtbaar en in de allerlaatste bocht duikt hij op als een duiveltje uit een doosje. Peter Sagan haalde in het Noorse Bergen zijn derde wereldtitel op een rij.
‘Die regenboogtrui zit hem nu eenmaal als gegoten. Het is als een tatoeage op zijn lijf GIOVANNI LOMBARDI Manager Peter Sagan
HUGO COOREVITS
BERGEN I Het was al 19 uur gepasseerd toen de wereldkampioen de dopingcontrole verliet aan de achterkant van de Edvard Grieghallen. Honderden fans wachtten hem op. Ze gaven hem het zoveelste oorverdovende applaus. Sagan lachte minzaam, krabbelde links en rechts een handtekening, en vertrok met zijn manager Giovanni Lombardi en perswoordvoerder Gabriele Uboldi.
De Slovaak is dé cultheld van deze generatie wielrenners. Dat komt zeker niet door wat hij allemaal aan wijsheden vertelt, maar door zijn manier van zijn. Zonder complexen.
Gisteren aan de Festplassen in Bergen vierde hij zijn unieke derde wereldtitel op rij zoals in Richmond 2015, waar hij op zijn stappen terugkeerde en een high five gaf aan Tom Boonen. Nu was hij uitbundig toen hij de kop van zijn oudere broer Juraj met beide handen vastgreep. Net daarvoor was er dan weer een ingetogen moment geweest, toen hij zijn vader Lubomir een innige omhelzing gaf.
Pokeraar en acrobaat
Sagan is sinds Bergen 2017 voorgoed opgenomen in het walhalla van de allergrootste coureurs. Nooit was een drievoudige wereldkampioen jonger dan de Slovaak, die in januari pas 28 wordt. Zijn derde wereldtitel was ook zijn 101ste overwinning in zijn carrière.
Omdat Sagan zo immens veel talent heeft, veegt hij met de glimlach ook de vloer aan met alle mogelijke wetmatigheden op zo’n kampioenschap. Hij verkent het parcours niet, want uiteindelijk moet hij de dag zelf toch een dozijn keer datzelfde rondje rijden. De wereldkampioen gromt niet omdat zijn vijf landgenoten allemaal uitgeteld waren toen de sprint losbarstte. Hij wacht als een volleerd pokeraar geduldig af om dan als een volleerd acrobaat op de fiets een fractie van een seconde nodig te hebben om het achterwiel van Kristoff vast te hebben en voorbij te snellen.
‘Die regenboogtrui zit hem nu eenmaal als gegoten’, aldus zijn Italiaanse beschermheer Lombardi. ‘Het is als een tatoeage op zijn lijf. Er gaat geen dag voorbij of Peter is het middelpunt van de belangstelling. Een wereldkampioen hoort dat te zijn.’
Dankzij Touruitsluiting
En de vloek van de regenboogtrui dan? Ook die is hem onbekend. Na Richmond won hij met een solo de Ronde van Vlaanderen. Dit jaar was het wat minder, dat klopt. Velen deden het seizoen van de kopman van Borahansgrohe als slecht af. In MilaanSanremo verloor hij in een sprint nipt van Kwiatkowski. In de Ronde van Vlaanderen viel hij, in Roubaix was hij alweer nergens en in de Tour werd hij na de ‘vuile veldslag van Vittel’ als een stoute jongen weggestuurd. Geen zesde groene trui dus en geen evenaring van het Tourrecord van Erik Zabel.
En toch pakte hij gisteren zijn twaalfde seizoenszege. Enkel Marcel Kittel gaat hem met veertien overwinningen vooraf. De Duitser was dé man van de Toursprinten, maar Sagan haalde gisteren zijn zoete wraak. Door de gedwongen rust koerste de Slovaakse eenmansploeg nooit minder in een seizoen. Sagan was gisteren niet alleen de sterkste en slimste van het pak, hij was ook een pak frisser. Net dat tikje frisheid dat Greg Van Avermaet en Gilbert in het voorjaar achtergelaten hebben. Het is absoluut geen toeval dat Sagan de eerste is in 84 wereldkampioenschappen die een drie op rij neerzet. Daar stopt het normaal ook, want het WK 2018 in Innsbruck is met al die hoogtemeters in principe boven zijn petje. Sagan schijnt ook limieten te hebben, al liggen die hoger dan een normale sterveling en zelfs dan de meeste steengoede coureurs.