‘Nu stoppen op een hoogtepunt’
‘Het was veruit de moeilijkste van de drie. Het blijft een loterij’, vatte Peter Sagan zijn nieuwe wereldtitel samen.
Dit was echt een dubbeltje op zijn kant. Hoe speel je het toch telkens weer klaar? ‘Op de laatste keer Salmon Hill lag het peloton in minstens drie stukken. Vijf kilometer van het einde dacht ik bij mezelf: Boeken toe, Peter, je bent je trui kwijt. Ik dacht dat ik voor de derde, of vijfde plaats zou sprinten. Pas de laatste kilometer vielen we Alaphilippe en Gaviria in de nek en realiseerde ik me dat we toch voor goud zouden sprinten. Het was echt een onvoorspelbare koers.’ Michael Matthews viel diep in de finale aan en miste net dat tikje scherpte in de sprint. Wat was jouw strategie? ‘Ik had gewoon geen strategie. In zo’n lange koers heb je één pijl. Die moet je raak afschieten. Tot de laatste kilometer wist niemand of we zouden sprinten.’ Hoe deed je het dan om toch in Kristoffs wiel de laatste bocht uit te komen? ‘Je kunt niet te veel plannen, hoor. Je hebt een paar seconden om na te denken en dan de juiste move te doen. Ik lig ’s nachts niet te dromen over het ideale scenario. Het was wel het juiste wiel, dat wel. Dank je, Kristoff.’ Hoe ervaar je dit unieke record? ‘Ik kan het amper geloven. Dit is heel mooi, heel speciaal. Je hebt echt veel geluk nodig. Hoe je het draait of keert, het blijft een loterij. Ik denk niet dat dit record iets zal veranderen in de wereld, maar het is een leuke afsluiter van het seizoen.’ Je won tot nog toe met de Ronde van Vlaanderen 2016 slechts één voorjaarsmonument, maar wel al drie wereldtitels. Liggen stadscircuits je beter? Zie de GP Montréal en die van Québec? ‘Ik zou het niet weten hoor. Misschien heeft het met karma te maken.’ Hoe doe je het telkens weer om in je eentje die wereldtitel te pakken, terwijl wij Belgen rondrijden met twee favorieten en een beresterke ploeg? ‘We waren nu met zes, hé, met drie ploegmaten. En ik heb nog best wat vrienden in het peloton ook. Logistiek zorgde Borahansgrohe ook voor een geweldige steun van de Slovaakse bond.’ Waarom droeg je de zege in de eerste plaats op aan de verongelukte Michele Scarponi? ‘Omdat het maandag (vandaag, red.) Micheles verjaardag is. Wat gebeurde, is zo triest. Ik wens zijn familie good luck. Michele was een speciaal persoon, en niet alleen als renner. Hij was nooit triest, altijd grappig. Hij straalde altijd positieve energie uit. Op trainingskamp, in de koers, voor en na de wedstrijd.’ Is dit derde goud een zoete revanche na de Tour de France, waar je eruit werd gegooid? ‘Dat speelde nooit door mijn hoofd. Dat was niet erg voor mij. Ach, elke keer dat je in het leven iets slechts overkomt, is er iets goeds dat volgt. Ik bekijk dat altijd langs de optimistische kant. Zelfs de nederlaag van Alexander is niet erg, want voor de eerste keer zullen we nu in het peloton ook de Europese trui kunnen showen. Vorig jaar kon ik er geen twee tegelijk dragen.’ Hoe doe je het om zoveel mensen te bewegen om van Slovakije naar Noorwegen te komen supporteren? ‘Ik was onder de indruk. Er kwam zelfs een supportersgroep via het Poolse Krakau. De helft van het vliegtuig waren fans van Kwiatkowski en de andere helft van mij. Een andere groep kwam via Wenen, en één via Praag. Het was gek. Ik was ook aangenaam verrast dat hele Noorse scholen stonden te supporteren voor Slo vakije.’ Innsbruck 2018 is echt wel een zwaarder parcours. Eindigt het hier, bij drie op een rij? ‘Zouden mirakels echt bestaan? Ik zou beter nu stoppen op een hoogtepunt (lacht). Nee, Innsbruck is voor veel, véél later. Laat me nu gewoon even genieten. Misschien neem ik beter een langere vakantie. Omdat ik de Tour niet mocht uitrijden, heb ik dit jaar ook maar 61 koersdagen. Dit was hopelijk mijn laatste wedstrijd van het jaar. Er staat thuis nog veel werk op de plank. Volgend seizoen koers ik dan weer. Hoewel, in deze sport weet je nooit.’ Straks verandert je leven wel als de kleine Sagan er is. ‘Zeker weten, al realiseer ik me dat wel nog niet. Katarina wel al, terwijl ik van de ene koers naar de andere trok, rond de wereld reisde. Ik ben me nog niet goed bewust dat het straks anders wordt. Ik denk nog niet echt aan de geboorte. Het is zoals de sprint van vandaag. Ineens sta je ervoor en moet je erdoor. Ik leef dag per dag. We will see later.’
‘Mijn strategie? In zo’n lange koers heb je één pijl. Die moet je raak afschieten’ PETER SAGAN Wereldkampioen