Heins vreemde bochtenwerk
Hein Vanhaezebrouck bood zijn ontslag aan bij AA Gent, de voorzitter aanvaardde dat – met pijn in het hart. Verrassend was het geenszins. Sinds René Weiler opstapte bij Anderlecht, zette hij met zijn communicatie de deur voor een vertrek steeds verder ope
Zondag 17 september Hein gelooft er weer in
Amper elf dagen geleden, we zijn zondagavond. AA Gent heeft Oostende geklopt met 02. Na zeven speeldagen is daar eindelijk die eerste overwinning. Aan het woord is een bijzonder strijdvaardige Hein Vanhaezebrouck. Hij ziet het weer zitten.
‘Dit is een belangrijke en deugddoende zege. Iedereen had deze nodig. (...) Er waren mankementen en vermijdbare dingen, maar ik denk niet dat wij veel verkeerd gedaan hebben in de eerste weken. (...) Ik werk gewoon door met de jongens, met een aantal aanpassingen. Ze hebben enkele dingen aangekaart, en ik ben daar niet doof voor.’
De ochtend daarop geeft een moegestreden, gedegouteerde René Weiler er bij Anderlecht de brui aan. Na de verrassende mededeling volgen meteen de tweets en commentaren over Weilers gedoodverfde opvolger: Vanhaezebrouck, wie anders. Een nieuwe soap is begonnen.
Dinsdag 19 september Hein zwijgt over Anderlecht
Met één druk op de afstandsbediening kan Vanhaezebrouck die soap onmiddellijk stopzetten, maar dat doet hij niet. Integendeel. Dinsdagmiddag blikt hij vooruit op de bekermatch in Geel, beseffend dat geen enkele journalist voor een analyse van de Kempense amateurclub naar het oefencomplex is afgezakt. Iedereen wil weten: hoe zit dat nu met Anderlecht? Een grijns(je) verschijnt op zijn gezicht. ‘Daar ga ik niets over zeggen. Ik ben daar niet mee bezig. Ik ben gefocust op de bekermatch.’ Of hij geen duidelijk statement kan maken door te zeggen dat hij bij Gent blijft? ‘Je kan het blijven proberen, maar ik zeg daar niets over.’
Woensdag 20 september Hein is opnieuw kritisch
Woensdagavond, ná de match, een nieuwe kans. Maar nog steeds ontwijkt hij de vraag die de club – en zeker ook de spelers – in zijn greep houdt.
Wél na de match – waarin het bijna fout loopt en die Gent nipt met 23 wint – is Vanhaezebrouck plots weer zijn kritische zelve. Na de nederlaag tegen Antwerp begin augustus heeft hij nochtans afgezworen om zijn spelers publiekelijk af/aan te vallen. Maar nadat hij hattrick hero Milicevic bejubelt, krijgen anderen ervan langs. ‘Onze spelers moeten het spel in handen nemen. Als sommigen daar niet mee zouden blijken
om te kunnen, kan dat een probleem worden. Bepaalde jongens hebben te weinig gebracht.’
Zondag 24 september Hein twijfelt openlijk
Later op de week lijkt Vanhaezebrouck helemaal het noorden kwijt. We zijn zondagnamiddag, Gent heeft net in eigen huis verloren van Zulte Waregem. Met voetbal waarmee hij zich niet kan identificeren. ‘Dit is niet míjn voetbal. En ik vind het erg dat de fans dit voetbal moeten aanzien. Ik heb ook geen drive, initiatief of verantwoordelijkheid gezien.’ Hij twijfelt ook of hij nog de juiste man op de juiste plaats is. ‘Of ik het tij nog kan keren? Ik moet goed nadenken over hoe de zaken zijn verlopen en momenteel verlopen.’ Vanhaezebrouck geeft dus toe dat hij niet goed weet hoe hij zijn ploeg weer aan het voetballen moet krijgen. De tijd is nu echt rijp voor een vertrek naar Anderlecht – dat in hem zijn droomcoach ziet. Ook zijn vierde kans om de Gentse ongerustheid weg te nemen, laat hij liggen: ‘Ik antwoord daar niet op, ik ben daar nu niet mee bezig.’
Dinsdag 26 september Hein neemt ontslag
We zijn dinsdagavond. In de Ghelamco Arena zit Vanhaezebrouck drie uur samen met voorzitter Ivan De Witte, algemeen manager Michel Louwagie en z’n eigen manager, Mogi Bayat. Vanhaezebrouck benadrukt enkele keren dat ze daar zónder die nederlaag niet hadden gezeten. Maar de situatie is wat ze is, en er wordt een beslissing genomen – enfin, Héín neemt een beslissing. Daags nadien zal die worden meegedeeld.
Woensdag 27 september Hein neemt afscheid
Twee minuten en 36 seconden. Zo lang duurt het vooraleer De Witte na zijn ‘goeiemiddag’ twijfelend de woorden uitspreekt die hij duidelijk niet wíl uitspreken: ‘Uit ons gesprek is gebleken dat het voor iedere partij waarschijnlijk beter was om euh... de samenwerking niet verder te zetten.’
Exit Vanhaezebrouck dus, die naast De Witte heeft plaatsgenomen – voor de vorm zitten ook Louwagie en directeur communicatie Patrick Lips erbij, Bayat stáát erbij. De coach neemt ook zelf het woord. Dat tijdens zijn toespraak tweemaal het licht uitgaat, heeft te maken met de nogal bizarre omstandigheden. De persconferentie vindt immers niet plaats in het stadion, maar in het oefencomplex. En dus in een klein en volgepakt perszaaltje, waardoor cameramannen en fotografen constant flirten met de lichtschakelaars tegen de muur. Buiten houden twee stewards en zowaar twee agenten – God weet waarom – de wacht.
Vanhaezebrouck, die vreemd genoeg nog de ochtendsessie geleid heeft en dus in trainingspak verschijnt, is zich bewust van de symboliek van de setting waarin hij zich bevindt. ‘We zitten hier in mijn geesteskind. Het doet pijn om deze accommodatie te moeten verlaten, als je er zelf ontwerper van bent.’ Maar bon, de afscheidsrede dus, die hij met een logisch dankwoord start. Want: ‘Dit was de mooiste periode uit mijn carrière, by far. In drie jaar tijd een titel, een 1/8ste finale in de Champions League én Europa League: dat is ongezien. Maar dit seizoen zijn er meerdere momenten geweest waarop we voelden dat het moeilijker liep. We werden Europees uitgeschakeld en misten onze competitiestart. Er waren ook ándere elementen, waar ik niet te veel op wil ingaan. Maar naar mijn gevoel zou het voor de club, de groep en sommige spelers niet slecht zijn als hier een nieuwe wind gaat waaien. Ik doe dit ook om iets teweeg te brengen, in de hoop dat AA Gent hieruit geraakt.’ Waarop hij vooral nog de anciens bedankte – die blijkbaar wél nog ‘mee’ wilden – Milicevic en Asare op kop. ‘Zij hebben het voortouw genomen en zullen nog het meest ontgoocheld zijn door deze beslissing.’
Voor één keer wordt de vraag niet gesteld – omdat Vanhaezebrouck toch geen vragen beantwoordt. Maar hij brengt Anderlecht wel ter sprake. ‘Laat me duidelijk zijn: ik heb momenteel met niemand anders contact. Het zou ook kunnen dat ik gewoon nergens aan de slag ga. Ik weet niet wat er mij te wachten staat, en er heeft dus niets meegespeeld in mijn beslissing.’ Maar wat niet is, kan nog komen.
‘Laat me duidelijk zijn: ik heb momenteel met niemand anders contact. Het zou ook kunnen dat ik gewoon nergens aan de slag ga’ HEIN VANHAEZEBROUCK