OPEN KAART
Roberto Martinez is een uiterst correct man. Hij schudt je de hand, hij kijkt je aimabel in de ogen, hij trekt belangstellend zijn wenkbrauwen op, hij glimlacht en hij praat. Praat tot je niet meer weet waar je staat. De bondscoach interviewen is geen sinecure. Hij verdrinkt je in eindeloze zinnen, spijkert je vast met een masker van welwillendheid en zegt alleen wat hij kwijt wil. Je duwt op een spons. Roberto weet dat de klok tikt en filibustert zich als een geschoold politicus naar het einde van wat een gesprek moet zijn. Als interviewer betrap je jezelf erop dat je na 30 seconden al wegglijdt. Ergens zoemt een stem, in het Engels met een Spaans accent.
Gevraagd naar zijn mening over de afschrikwekkende chaos in Catalonië moeten we het stellen met: ‘Ik heb gemengde gevoelens, Spanje moet zich als een democratie gedragen, Ik ben al 21 jaar weg uit Catalonië…’ Pep Guardiola bijvoorbeeld, eveneens Catalaan, manifesteerde zich duidelijker en veroordeelde meteen de beslissing van FC Barcelona om zondag zijn wedstrijd tegen Las Palmas toch te spelen, gewoon uit schrik voor puntenverlies.
Ooit vroeg ik aan de bondscoach of Gibraltar nu Spaans of Brits was. Martinez, getrouwd met een Schotse: ‘Mijn moeder zou zeggen Spaans, mijn vrouw Brits.’ Zo komen we niet verder natuurlijk.
Toegegeven: Roberto Martinez heeft België op nagenoeg vlekkeloze wijze gekwalificeerd voor het WK, als eerste Europese land nog wel.
Hoe weerbaar de Rode Duivels zijn en of er daadwerkelijk vooruitgang is geboekt, weten we nog altijd niet omdat de poulewedstrijden amper een graadmeter vormen. Griekenland en Bosnië horen in geen geval bij de Europese top. En wat moet je met 15 goals tegen Gibraltar, dat zelfs in de Belgische tweede provinciale afdeling voor het behoud zou moeten knokken?
De bondscoach doet ondertussen meer dan zijn best om ons voetballand beter te leren kennen. Hij bezoekt alle clubs in eerste klasse, aanhoort hun verhaal, aait kinderen over de bol en gaat met iedereen selfiegewijs op de foto. En toch krijg je nauwelijks het gevoel dat België en Martinez elkaar al gevonden hebben. Na een bezoek aan STVV vertelde hij enkele zeer beloftevolle jongeren aan het werk te hebben gezien, mogelijke wissels op de toekomst. Over wie ging dat dan wel, De Norre of De Sart misschien, of zei hij zomaar wat?
Martinez’ communicatie is te vaak ongrijpbaar en langdradig, zelfs over concrete zaken als blessures bericht hij vaag, alsof het om staatsgeheimen gaat en helderheid alleen maar roet in het eten kan gooien.
De achilleshiel van de bondscoach heet dezer dagen Radja Nainggolan. Hij blijft benadrukken dat Radja alleen om tactische redenen uit de toch zeer uitgebreide kern geweerd is. Over Radja’s te laat komen op briefings, ongepast stap en rookgedrag, uitdagende berichten op sociale media en heftige reacties in interviews, geen woord meer. Waarom niet gewoon open kaart spelen en eerlijk zeggen dat de vrees bestaat, ook bij hogere bondsinstanties, dat Nainggolans eigenzinnige attitude de groepsdynamiek verstoort en dat je hem geen vier weken op een WK als bankzitter kan meesleuren. Iets van die strekking. Maar een nietselectie om tactische redenen? Voor de onmisbare voortrekker van AS Roma en boegbeeld in de Serie A, de meest tactische voetbalcompetitie ter wereld, een man die scoort en aanjaagt, is dat een onbegrijpelijk argument. Terwijl ondertussen een aanzienlijk aantal spelers die bij verre na niet het niveau van Nainggolan halen, gewoon mogen opdraven.
Tot aan het WK zullen vragen over Nainggolan de bondscoach blijven achtervolgen. Ook al omdat Radja zeer populair is. Facebookgroepen te zijner faveure worden opgericht, spandoeken bovengehaald, jongeren willen Radjatattoos, bij de de Linkeroeverafdeling van de City Pirates siert een reuzenportret van Radja de kleedkamermuren. De bondscoach maakt van Nainggolan een martelaar, een volksheld, en gaat een populariteitsstrijd aan die hij niet kan winnen. Radja zal een stoorzender blijven tot er klare wijn wordt geschonken of tot hij weer wordt opgeroepen en er een gesprek komt tussen twee volwassen mannen, een zonder, een met tattoos. Desnoods over tactiek.
De achilleshiel van de bondscoach heet dezer dagen Radja Nainggolan
De vaste voetbalcommentator van Sporza maakt afwisselend met radiocollega Peter Vandenbempt een tussenstand van het voetbalseizoen op.