En plots was ik het symbool van racistische reclame
Toen LOLA OGUNYEMI de kans kreeg om het gezicht te worden van een Dovereclame, twijfelde ze geen moment. De controverse over de advertentie kwam aan als een mokerslag, maar ze voelt zich geen slachtoffer van een foute campagne.
Ik kreeg het al te horen toen ik nog klein was: ‘Je bent heel mooi … voor een donker meisje.’ Ik ben een Nigeriaanse vrouw, in Londen geboren en in Atlanta opgegroeid. Ik ben me altijd scherp bewust geweest van de gangbare mening dat mensen met een donkere huid – en zeker vrouwen – mooier zouden zijn als ze lichter waren.
Ik weet ook dat de schoonheidsindustrie die mening jarenlang gevoed heeft door zwarte modellen met een lichte huid, modellen van gemengd bloed of blanke meisjes als schoonheidsnorm voor te stellen. Vroeger – en in veel landen nog altijd – werden donkere modellen zelfs gebruikt om producten die je huid lichter maken te demonstreren.
Dat repressieve verhaal heeft vrouwen in veel verschillende gemeenschappen beinvloed. Net daarom was ik zo blij toen Dove mij de kans gaf om het gezicht te worden van de reclame voor een nieuwe douchecrème. Door mijn donkere zusters in een campagne van een globaal schoonheidsmerk te vertegenwoordigen, kon ik de wereld eraan herinneren dat wij bestaan, dat wij mooi zijn en, nog belangrijker, dat wij worden gewaardeerd.
Oproep tot boycot
Toen kreeg ik op een ochtend een berichtje van een vriend die vroeg of ik de vrouw was in een post die hij had gezien. Ik ging online en ontdekte dat ik tegen wil en dank een symbool van racistische reclame was geworden. Het zal je maar overkomen. Google nu ‘racistische reclame’ en je krijgt mijn gezicht te zien.
Ik was zo blij geweest dat ik in dat spotje kon optreden en de kracht en schoonheid van mijn ras kon tonen. En nu die veront waardiging. Ze kwam aan als een mokerslag. Er werd opgeroepen om alle producten van Dove te boycotten. Vrienden uit heel de wereld wilden weten of ik oké was. Ik voelde me verpletterd door de controverse rond die reclame.
Als ik ooit ook maar het geringste vermoeden had gehad dat ze mij als inferieur zouden portretteren, of als de ‘voor’ in een voorennasequentie, dan had ik nooit meegedaan. Dan was ik onmiddellijk (en verdrietig) vertrokken. Want dat zou vloe ken met alles waar ik in geloof.
Maar mijn ervaring met de mensen van Dove was heel positief geweest, ik had me op de set geweldig geamuseerd. Alle modellen begrepen het concept: onze verschillen gebruiken om te benadrukken dat elke huid
zachtheid verdient. Ik weet nog dat we allemaal enthousiast waren over het idee om neutrale Tshirts te dragen en in elkaar over te gaan. Hoe de uiteindelijke montage eruit zou zien en wie van ons erin zou voorkomen, wisten we niet. Maar iedereen vond het een knap idee, ik ook.
De eerste versie van de clip verscheen op Facebook: een video van 13 seconden met mij, een blanke en een Aziatische vrouw. We trekken onze topjes uit en veranderen in elkaar. Ik vond het fantastisch. Mijn vrienden en familie vonden het fantastisch. Ik kreeg gelukwensen omdat ik als eerste in beeld kwam, er geweldig uitzag en de black girl magic belichaamde. Ik was
trots.
Niet de eerste blunder
Toen de volledige commercial van 30 seconden in de VS op de televisie kwam, was ik weer in de wolken. Je zag zeven vrouwen van verschillende rassen en leeftijden, en allemaal gaven we ons antwoord op dezelfde vraag: ‘Wat zou je huid vertellen als ze een wasetiket zou zijn?’ Ik was opnieuw de eerste en beschreef mijn huid als ‘20 procent droog en 80 procent stralend’. Op het eind zag je me nog een keer. Ik was er heel blij mee, mijn omgeving ook. Ik vind dat de televisiespot de boodschap van de campagne veel duidelijker overbrengt.
Adverteerders zouden natuurlijk beter moeten nadenken en rekening moeten houden met de potentiële impact van hun reclame, zeker op gemarginaliseerde groepen vrouwen. Ze moeten duidelijk maken dat ze niet alleen naar de consumenten luisteren, maar hen ook waarderen.
Ik kan begrijpen waarom de foto’s die op het web de ronde doen, verkeerd worden geïnterpreteerd – Dove heeft in het verleden al op dezelfde manier geblunderd en toen kwam er ook een storm van kritiek. Er is een gebrek aan vertrouwen. Die eerste golf van verontwaardiging was dus wel terecht. Ik weet ook dat er veel is weggeknipt. De consumenten krijgen de context niet die hen in staat zou stellen om een gegronde mening te vormen.
Ik vind het goed dat Dove zich ondubbelzinnig heeft verontschuldigd, omdat het mensen heeft gekwetst. Maar het had ook zijn creatieve visie kunnen verdedigen en zijn keuze om mij, een zwarte vrouw met een donkere huid, als een van de gezichten van de reclame te gebruiken. Ik ben geen zwijgend slachtoffer van een foute schoonheidscampagne. Ik ben sterk, ik ben mooi en ik laat mij niet uitvlakken.
Als ik ook maar het geringste vermoeden had gehad dat ze mij als inferieur zouden portretteren, dan had ik nooit meegedaan