POLITIEK EN OORLOG

In De Morgen zit er gewoon een haar in de boter tussen groenrood en paars in Gent. Ook is de liefde bekoeld. In De Standaard luidt het, naar aanleiding van hetzelfde interview met burgemeester Termont, toch al dat paars bloedt.

De gemeenteraadsverkiezingen naderen. Met de toenemende verkiezingskoorts zal ook het gebruik van strijdmetaforen stijgen. Krant, tijdschrift, blog en website zullen schrijven dat er wonden geslagen zijn. Dat er wraak genomen wordt. Dat er aanvallen en tegenaanvallen gebeuren. Dat er messen in ruggen worden gestoken. Dat er oorlogen uitgevochten worden. Lijsttrekkers zullen mekaar rauw lusten en mekaars bloed drinken.

Over voetbal en politiek mag je in gezwollen metaforen spreken. Het hoort zo en het stoort mij niet. Het is geritualiseerd geweld, hogedrukventiel voor hete stoofpotjes.

In de ZuidAfrikaanse provincie KwazuluNatal werd verleden maand de exvoorzitter van de jeugdliga van het ANC in een hinderlaag gelokt en vermoord. Sindiso Magaqa stond op het punt een lokaal corruptieschandaal binnen het ANC naar buiten te brengen. Het was de vijfendertigste politieke moord in de provincie in anderhalf jaar tijd.

We leven in een fantastisch land. Politieke oorlogstaal is hier tot nader order metaforisch.