SOS videoref
Vier redenen waarom het systeem (nog) niet werkt
1.
CONTRADICTIE: VIDEO ZORGT VOOR NOG MEER MENSENWERK
De VAR (Video Referee Assistant), kortweg de videoref, moest de fouten van één man, de scheidsrechter, opvangen. Maar wat krijgen we in het huidige systeem? Er worden nog meer mensen bij betrokken. En omdat het mensenwerk is, kunnen er meer mensen in de fout gaan.
‘Daar moet een einde aan komen’, zegt Pierre François, ceo van de Pro League, de verzameling van profclubs. ‘Op de volgende vergadering van de Pro League, op 13 november, roepen we scheidsrechtersbaas Johan Verbist bij ons en eisen we dat de videoref in het busje een eindbeslissing kan nemen. Eentje waar de scheidsrechter moet naar luisteren.’
Luisteren naar de videoref? In de wedstrijd CharleroiAA Gent vrijdagavond deed ref Sebastien Delferière dat twee keer niet. De man heeft het blijkbaar lastig als iemand hem corrigeert. ‘De videoref in het busje, Tim Pots, had inderdaad moeten eisen dat Delferière naar het scherm zou gaan kijken’, zegt Verbist. ‘Maar het zijn niet wij die dit systeem hebben uitgedacht. Dit is ons opgelegd door de wereldvoetbalbond Fifa.’
Nochtans: tijdens Schalke 04Wolfsburg van afgelopen weekend in de Bundesliga ging de scheidsrechter wel volledig af op het oordeel van de videoref om Schalke een strafschop toe te kennen. In België kan de videoref alleen autonoom beslissen over een beslissing die niet voor interpretatie vatbaar is en 100 procent fout is. Zo kan hij wel ingrijpen als een bal achter de doellijn is geweest, maar niet beslissen over een strafschopfase.
2. NIET IN ALLE WEDSTRIJDEN EEN VIDEOREF
Niet bij elke wedstrijd is een videoref aanwezig. De verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij de Pro League, bij de clubs zelf dus. De Pro League investeerde 500.000 euro in het systeem. Met een videoref in elke wedstrijd zou dit op zijn minst 1,5 miljoen euro worden. Dat vinden de clubs te veel.
De Pro League nam al het initiatief om het aantal wedstrijden met videoref op te voeren van 48 naar 83 wedstrijden, maar alle punten in de 318 wedstrijden in een seizoen zijn toch belangrijk? Kunt u zich de discussies al voorstellen als er voor plaatsen in Playoff 1 en tegen de degradatie wordt gevochten?
Hein Vanhaezebrouck heeft de oplossing. ‘Er moet met een centrale cel worden gewerkt’, aldus de Anderlechttrainer. ‘Dat busje aan het stadion is toch geen must? Alle wedstrijden worden toch niet op hetzelfde tijdstip gespeeld? Zo heb je minder mensen nodig en dat bespaart kosten.’
3. DE POVERE KWALITEIT VAN DE VIDEOREFS
De VAR die in het busje zit, is doorgaans een exscheidsrechter die met pensioen is of wegens een onvoldoende zijn Astatus heeft verloren. In Nederland en Italië zitten nog actieve arbiters in het busje. Dat de videoref met 80 euro plus verplaatsingsonkosten in vergelijking met de veldscheidsrechter (1.900 euro bruto) weinig verdient, zal de geringe kwaliteit en geringe autoriteit van de videorefs in de hand werken.
‘We moeten meer ervaring en autoriteit in dat busje krijgen’, aldus Pierre François. ‘Pakweg Serge Gumienny – net gestopt en heel veel ervaring – zal wel worden geloofd als hij in het oortje roept dat er ergens een fout wordt gemaakt. We beseffen dat we meer zullen moeten betalen. Er ligt een plan op tafel om de videorefs evenveel te betalen als de vierde scheidsrechter (350 euro, nvdr.).’
Ook actieve semiprofessionele scheidsrechters zullen op deze manier verplicht worden in het busje plaats te nemen.
4. BESLISSING NEMEN DUURT TE LANG
Doordat de ref altijd de beelden moet bekijken om een beslissing te nemen, gaat er veel tijd overheen. Zoals zaterdag in KortrijkRC Genk, toen scheidsrechter Wim Smet er bijna vijf minuten over deed om die beslissing te nemen. Genkspits Karelis miste uiteindelijk de strafschop. Ook hier zou de bevoegdheid over de eindbeslissing bij de videoref moeten liggen. Dan wordt die tijd ook al gewonnen en staan er, zoals zondag in Brugge, geen 25.000 Clubsupporters te roepen dat je strafschop moet fluiten.