‘Na vijf, zes sollicitaties slaat de paniek wel toe’
Johan (57) werd in 2015 na acht jaar als sitemanager in de metaalsector ontslagen.
‘Jarenlang ging alles prima. Ik rapporteerde aan buitenlandse directeurs met wie ik op dezelfde golflengte zat. Plots werden zij ontslagen en vervangen door een vertrouweling van de eigenaar, en toen begonnen ook voor mij de problemen. Veiligheid, mijn stokpaardje, was plots geen prioriteit meer. Uiteindelijk heb ik in niet mis te verstane bewoordingen op de hiërarchische verantwoordelijkheden gewezen. Dat is me niet in dank afgenomen, en ik ben ontslagen.’
‘Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om op mijn leeftijd opnieuw aan de slag te geraken. Na vijf, zes sollicitaties waarin je tot de laatste ronde raakt maar het toch niet haalt, slaat de paniek toe, dat kan ik je verzekeren. Een zware hypotheek en studerende kinderen: de maanden gaan snel, je spaarboekje slinkt zienderogen.’
‘Zelf ben ik heel graag bezig met nieuwe technologie, maar ik botste op de verwachting dat oudere mensen minder snel en flexibel zijn. Iets onder mijn niveau aannemen? Daarvoor was mijn cv te bedreigend, denk ik. Ze vreesden dat ik binnen een paar maanden op hun stoel zou willen zitten.’
‘Wat me gered heeft, was mijn inschrijving aan de universiteit voor een getuigschrift lean management. Toen ik dat op mijn cv zette, kreeg ik plots zes serieuze gesprekken in twee weken, met drie aanbiedingen tot gevolg. Ik denk dat ik met die opleiding toonde dat ik niet te beroerd ben om nog bij te leren en nog toekomstplannen heb. Ik heb er in elk geval een job als general manager aan overgehouden, in een andere sector, en als zelfstandige.’
‘Een trauma heb ik aan mijn ontslag niet overgehouden, maar het wringt wel dat alles wat ik daar heb opgebouwd, verloren is gegaan. Je wordt niet afgerekend op je resultaten, één persoon kan je carrière kraken. Maar ik ben blij dat ik trouw gebleven ben aan mijn visie.’
‘Het is me wel duidelijk geworden dat we leven in een wegwerpmaatschappij. Op privévlak, maar ook op zakelijk vlak: we kunnen razendsnel vervangen worden. Voor mijn ontslag was ik bijvoorbeeld al enkele jaren bezig met de opleiding van een medewerker. Ik zag in hem een waardige opvolger als ik met pensioen zou gaan, ik wilde de continuïteit verzekeren. Daar hou ik me nu niet meer mee bezig. Nu denk ik: er zal nog veel water naar de zee stromen voor het zo ver is.’