Colau staat er nu alleen voor
De partij van burgemeester Ada Colau, Barcelona en Comú, verbreekt de samenwerking met de Catalaanse socialisten. BComú, dat maar over elf van de 41 zetels in de gemeenteraad beschikt, wil alleen voortregeren.
BRUSSEL I Ada Colau, de populaire burgemeester van Barcelona, had het misschien liever anders gezien. Maar een kleine meerderheid van haar partij Barcelona
en Comú (BComú) wil niet voort besturen met de Catalaanse socialisten (PSC) en zegt het bestuursakkoord op dat ze voor de stad Barcelona hadden gesloten. Ze pikt het niet dat op nationaal vlak de socialisten vanuit de oppositie hun expliciete goedkeuring hebben gegeven aan de toepassing van artikel 155, waarmee premier Mariano Rajoy de Catalaanse regionale re
gering heeft afgezet en heeft beslist dat er op 21 december nieuwe regionale verkiezingen worden georganiseerd.
Het zal niet evident worden voor burgemeester Colau. Haar partij heeft maar elf van de 41 zetels in de gemeenteraad en ze wil de uitgestoken hand van de twee belangrijkste separatistische partijen, de links-republikeinen van ERC en de PDeCat van Carles Puigdemont, niet aannemen maar alleen, op eigen kracht, voort besturen. De partij wil, afhankelijk van het thema, een stemcoalitie aangaan met een van de partijen in de gemeenteraad.
Dat is de manier waarop Ada Colau en haar partij ook het eerste jaar van haar bestuursperiode de stad Barcelona geleid hebben. Het was een jaar van vallen en opstaan, niet alleen omdat ze geen meerderheid in de gemeenteraad had, maar ook omdat BComú een piepjonge partij was met zo goed als geen leden die zich thuisvoelden in de gemeentepolitiek en haar informele netwerken. Na een jaar sloot ze een pact met de Catalaanse socialisten, die dankzij hun jarenlange beroepservaring wel contacten hadden bij de machtige ambtenaren, de vakbonden en de burgerorganisaties.
Dankbaar speelveld
In het pact tussen BComú en de PSC stond dat elke schepen vrij was om te stemmen hoe hij wilde. Het was een dankbaar speelveld voor de oppositie, die geregeld probeerde de coalitiepartners uit elkaar te spelen. Het beleid van de Catalaanse regionale regering van Carles Puigdemont was daar ideaal voor. Op de vraag of de nationale regering artikel 155 mocht gebruiken en of de regering van Puigdemont na haar onafhankelijkheidsverklaring nog legitiem was, verschilden de partijen duidelijk van mening. De Catalaanse socialisten keurden het beleid van de Spaanse regering goed, BComú niet.
De leider van de Catalaanse socialisten zei gisteren bitter dat ‘als Colau moet kiezen tussen Barcelona en de onafhankelijkheid, ze voor de afscheuring kiest’. Het is een uitspraak die de waarheid lichtjes geweld aandoet. Want Ada Colau was zaterdag niet mals voor de politici die Catalonië op het doodlopende pad naar onafhankelijkheid hadden gezet.
Op een betoging die de vrijlating van de gevangen politici eiste, zei Colau dat het beleid van Puigdemont een ‘ramp’ voor Catalonië was. Ze zei dat de separatistische politici, die nog niet eens van plan waren om de onafhankelijkheidsverklaring in daden om te zetten, het publiek hebben gebruikt voor partijbelangen.
Sinds ze in de politiek zit, is Colau voorstander van een referendum waarin de burgers zich kunnen uitspreken over het statuut van Catalonië (daarom heeft ze op 1 oktober haar stem heeft uitgebracht in het illegale referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië). Maar ze is zowel tegen het beleid van de separatisten als tegen de koers die Madrid nu vaart.
Barcelona is de 24ste stad of gemeente waar het stadsbestuur gevallen is over de commotie die de onafhankelijkheidsverklaring van de Catalaanse regering heeft veroorzaakt. Het referendum en de gevolgen die Puigdemont daaruit heeft getrokken, verscheuren de regio.
Ada Colau is zowel tegen het beleid van de separatisten als tegen de koers die Madrid nu vaart