Onafhankelijkheid? Tja … ooit, zeker?
De twee Catalaanse partijen die de motor waren achter de onafhankelijkheidsverklaring van hun regio, schuiven de onafhankelijkheid op de lange baan.
BRUSSEL I De Catalaanse separatisten krabbelen langzaam overeind nadat de Spaanse regering hen eind oktober knockout heeft geslagen: acht regeringsleden zitten in de cel, vijf zijn op de vlucht en de belangrijkste parlementsleden distantiëren zich van de onafhankelijkheid die ze mee hebben uitgeroepen. Hier en daar merkt een separatistisch politicus op dat het plan misschien niet zo goed voorbereid was. Bijgeschaafd
Over iets meer dan een maand worden in Catalonië vervroegde regionale verkiezingen gehouden en dan willen de independentistas er toch weer staan. In het discours waarmee de twee Catalaanse regeringspartijen naar de kiezer trekken, hebben ze hun visie op de toekomst van hun regio bijgeschaafd. Ze beseffen nu dat de Catalaanse onafhankelijkheid een project van lange adem is.
Politici van de linksrepublikeinse ERC en van de rechtsliberale PDeCat hebben in vertrouwelijke gesprekken met journalisten laten verstaan dat hun partijen het idee van ‘afscheuring’ hebben laten vallen en dat ze al hun energie nu zullen richten op onderhandelingen met Madrid om de Catalaanse onafhankelijkheid met wederzijdse toestemming te verkrijgen. Dat betekent een serieuze bocht in het discours van de
Hier en daar merkt een separatistisch politicus op dat het plan misschien niet zo goed voorbereid was
twee belangrijkste separatistische partijen in Catalonië.
Ze komen ook niet, zoals bij de vorige verkiezingen, als één groep op. De afgezette ministerpresident Carles Puigdemont trekt een lijst, genaamd ‘Junts per Catalunya’ (Samen voor Catalonië). Die naam is enkele dagen geleden in Brussel bedacht. De linksrepublikeinse ERC, die volgens de peilingen de grootste partij in Catalonië zou worden, gaat op eigen kracht verder omdat dat haar de meeste kiezers kan opleveren.
Er wordt hier in Brussel veel overlegd over de strategie die de separatistische partijen zullen volgen met het oog op de verkiezingen van 21 december. Deze week zijn ERCbestuursleden naar Brussel afgezakt, vorige week zou een vertegenwoordiger van BComún, de partij van Barcelonese burgemeester Ada Colau, zijn langsgeweest. Bindend referendum
Mogelijk vormen de partijen een gemeenschappelijk platform met op elkaar afgestemde kiesprogramma’s. Samen zouden ze zich afzetten tegen de socialisten en Ciudadanos, twee partijen die de Spaanse premier (Partido Popular) gesteund hebben toen hij artikel 155 wilde inroepen.
Wat willen de onafhankelijkheidspartijen gezamenlijk bereiken? In eerste instantie willen ze natuurlijk de afschaffing van artikel 155 (het is niet duidelijk of de toepassing van artikel 155 automatisch stopt na de vervroegde verkiezingen) en vervolgens willen ze van Madrid de belofte dat de Spaanse regering instemt met een bindend referendum over de Catalaanse onafhankelijkheid.
Ze willen ook dat Puigdemont, die door hen nog altijd als de legitieme leider van de Catalaanse regering wordt gezien, als een vrij man kan terugkomen.
Of hij na de verkiezingen dan nog een rol kan spelen, is een andere zaak. Puigdemont mag dan wel een symbool voor onafhankelijkheid zijn, een voorbeeld van goed bestuur is hij duidelijk niet.