Voor altijd Keith uit ‘The Partridge family’
In de vroege jaren 70 lachte David Cassidy je toe van op pennenzakken, Tshirts en kauwgom, en op woensdag zag je hem en ‘The Partridge family’ op tv. Het etiket ‘tieneridool’ heeft Cassidy, die dinsdag overleed, nooit meer afgeschud.
Tussen 1970 en 1974 draaide David Cassidy 96 afleveringen van The Partridge family,
nam hij acht platen op met de gelijknamige ‘groep’ en drie soloplaten. In 1972 speelde hij ook nog 47 concerten in stadions als Madison Square Garden.
In 1980 was hij blut. In 2008 bekende hij dat hij een drankprobleem had, net als zijn vader Jack indertijd. In februari bleek dat hij jongdementie had, net als zijn moeder en haar moeder. Eergisteren overleed hij, 67 jaar oud.
Maar begin seventies was dé vraag voor tienermeisjes: ‘Donny Osmond of David Cassidy’? The Osmonds kwamen er muzikaal als winnaars uit: acht singles in de Belgische charts tegen twee voor The Partridge Family, zes voor Donny solo tegen drie voor David. En het verrassend ruige ‘Crazy horses’ van The Osmonds klinkt nog altijd fris. Maar toen Hugh Grant in 1994 in Four weddings
and a funeral de moed vond om zijn liefde te verklaren aan Andie McDowell, klonk dat zo: ‘In de woorden van eh, David Cassidy, toen hij nog bij The Partridge
family zat: “I think I love you”.’ Cassidy en zijn televisiefamilie waren een veel groter popfenomeen dan The Osmonds omdat ze een geducht marketingwapen hadden vóór MTV bestond: The
Partridge family, een serie over een gezin dat een popgroep begint na de dood van hun vader. De plot zongen ze onder de begingeneriek: ‘Five of us and mum working all day, we know we could help her if our music would pay’. Elke woensdag op tv Als dat doet denken aan The
Monkees, ook over een fictieve popgroep die échte platen uitbracht: The Partridge family werd bedacht door dezelfde producenten. Hun geluk kon niet op toen bleek dat Cassidy echt kon zingen. Hij en zijn tvmoeder Shirley Jones, die zijn echte stiefmoeder was, werden niet gedubd zoals de andere acteurs.
Vanaf het tweede seizoen werd de tekst van het themaliedje veranderd naar ‘C’mon get happy’, zonder verwijzingen naar geld. Maar The Partridge family was een goudmijn. Naast de serie – die nog tot 1994 op Nickelodeon werd
Dag en nacht achtervolgd worden door krijsende meisjes maakte geen deel uit van Cassidy’s oorspronkelijke plan
herhaald – en de platen waren er de Tshirts, de jurkjes (dertig jaar voor K3!), lakens, pennenzakken, buttons, poppen, plastic gitaren en ander speelgoed, zoals de Mondriaanachtige tourbus van het gezin. Cassidy’s gezicht verkocht shampoo, ontbijtgranen, kauwgom en limonades met kleurstoffen die nu verboden zijn. In 2011 spande hij een proces in tegen Sony: aan de merchandisinglawine had hij naar eigen zeggen 5.000 dollar verdiend, Sony een half miljard dollar.
Cassidy, de zoon van twee acteurs, moet bijna meteen geweten hebben dat hij in de val zat. Hij speelde in alternatief theater op Broadway toen hij de rol van Keith Partridge kreeg. Hij was twintig, maar kon met zijn fijne, androgyne trekken gemakkelijk een zestienjarige spelen. Als het acteren niet lukte, was een muzikale carrière een optie – in blues of rock, niet in pop.
Onwillig rolmodel
Dag en nacht achtervolgd worden door krijsende meisjes maakte geen deel uit van het plan. In een interview met Rolling Stone uit 1972 verborg Cassidy niet dat hij weinig gemeen had met zijn schoongeborstelde tvpersonage. Hij poseerde naakt en zei dat hij het beu was als rolmodel opgevoerd te worden. ‘Dan vragen ze: wat denk je van drugs? Aw man, neem dan drugs, hé.’ De hysterie werd soms behoorlijk grimmig: tijdens een concert in Londen in 1974 werden dertig fans gewond afgevoerd. Een van hen overleed een paar dagen later.
‘Als dit allemaal achter de rug is, ga ik op een eiland wonen’, zei hij in Rolling Stone. ‘Met mijn gitaar, hopelijk een gezin, bruinverbrand en ongeschoren.’ Maar het lukte hem na de serie nooit om serieus genomen te worden. Jones, die in 1961 al een Oscar had gewonnen, bleef actief in theater, tv, film en muziek. Van de Partridgekinderen bouwde alleen Susan Dey een acteercarrière uit. Ze nam nooit deel aan reünies en is tegenwoordig bekender als Grace Van Owen uit de serie L.A. law.
George Michael als fan
Cassidy nam nog acht platen op, de laatste in 2008. ‘The last kiss’ werd in 1985 een Brits hitje; George Michael zong de backing vocals om zijn oude idool te steunen. Voortdurend moest Cassidy zelf verwijzen naar de reeks: door zijn tvbroer Danny Bonaduce mee te nemen als voorprogramma op tournee, of door naast een dodelijk verveelde Dey een MTV Award uit te reiken en nog eens ‘C’mon get happy’ te zingen. In 2011 overhaalde hij zelfs zijn dochter Katie om deel te nemen aan Celebrity apprentice van Donald Trump.
Naar de therapeut
Jack Cassidy overleed twee jaar na het beëindigen van de serie in een brand. In een rare weerspiegeling van de reeks speelde Jones weer zijn moeder. Ze stuurde hem naar een therapeut, nam hem op in haar gezin: met Jack had ze drie zoons. ‘Zijn broers en ik zijn doodsbang dat we hem op een dag dood op de vloer vinden’, zei ze twee jaar geleden. Dat is niet gebeurd: Cassidy overleed omringd door zijn dochter en zoon, zijn halfbroers en Jones, de televisiemoeder die voor veel zestigers zijn echte moeder is.