‘Ik hou te veel van muziek om haar constant te verdragen’

1. ZOEK DE STILTE

‘Je stapt uit je auto en hoort techno. Je koopt schoenen, er klinkt muziek. Ik hou te veel van muziek om haar elk moment van de dag te kunnen verdragen. Ik kan muziek ook moeilijk als behangpapier beschouwen. Hoe weinig interessant een deuntje ook is, ik kan het niet laten harmonieën en akkoordwissels te horen. Daarom geef ik in een te luide brasserie ook geregeld de menukaart terug en vertrek ik. Je moet voor muziek kunnen kiezen, je mag haar niet willoos moeten ondergaan.’

2. KIJK MILD

‘In de auto vind ik Spotify een zegen. Onlangs hoorde ik ‘Always lift him up’ van Ry Cooder: naïef, maar mooi en juist. (zingt:) Always lift

him up and never knock him down. Net zo wil ik met mildheid kijken. Wie een te principieel ethische bril opzet, krijgt een harde blik. Neem het #metoodebat: ik sta erachter, omdat het mannen naar zichzelf laat kijken en één en ander bespreekbaar maakt. Maar ik mis mildheid, en vooral nuance en context. Dat gebrek slaat het debat plat, want een mens functioneert nu eenmaal in een context. Het fantastische aan onze rechtsstaat is het principe van onschuld tot het tegendeel is bewezen. Dat lijkt overboord te worden gekieperd.’

3. KOESTER JE KWETSBAARHEID

‘De jongste jaren kan een detail me uit het lood slaan. Een paar weken geleden hoorde ik ‘In the garden’ van Van Morrison en ik ben achter mijn stuur in tranen uitgebarsten. Gek, want ik huil bijna nooit. Misschien sluipt de sentimentaliteit erin, nu ik wat ouder word. Misschien verandert mijn manier van naar de wereld kijken: met minder principes. In elk geval laat ik de emotie meer toe dan vroeger. Ik voel me kwetsbaar en dat is prettig. Het maakt me rustig en troost.’

4. HOE HARDER JE KNIJPT, HOE MEER ZAND ER TUSSEN JE VINGERS GLIPT

‘Op een ontspannen palm blijft zand gewoon liggen. Het is een bruikbaar beeld voor de liefde, want ik geloof steeds minder dat je veiligheid in een relatie kunt inbouwen, gewoon door het zo af te spreken. Voor mij zit het geheim van de liefde in de liefde zelf en in de durf om de toekomst open te laten. Ik geloof heel hard in de liefde, telkens opnieuw. Maar ik moet het lichtje van de nooduitgang zien branden, de deur mag niet op slot. Vandaar het beeld van het zand: een hand die knijpt, knijpt me snel de keel dicht. Ik heb het lang als een zwakte gezien, nu weet ik dat ik het moet aanvaarden, omdat ik dan waarachtiger in een relatie kan staan.’

5. IK BEN EEN MONOMAN

‘Met Kommil Foo hameren mijn broer en ik al 30 jaar op hetzelfde nageltje. We zoeken verdieping in dat ene segment waarin we bezig zijn, en dat voelt goed. De jongste jaren heb ik nog meer gewied in mijn leven, alles eenvoudiger gemaakt. Ook in mijn solo’s steek ik veel tijd, met een volgehouden focus, tot ik een vorm gevonden heb waar ik tevreden over ben en rust in vind. Het is tien jaar geleden begonnen, toen ik gestopt ben met alcohol drinken – zeg gerust zuipen. Het was moeilijk opeens altijd helder en bewust te zijn, maar ik heb er meer grip door gekregen op mijn leven – een fijn gevoel.’

INES MINTEN

Raf Walschaerts en zijn broer Mich vormen al 30 jaar het cabaretduo Kommil Foo. Momenteel tourt Raf solo met Biecht (nog t/m 16/12).