Enkel Van Aert kan seizoen redden
Tweede in Hamme, winst in Zeven. Net voor hij op stage vertrekt, liet Van Aert twee mooie resultaten optekenen. Alleen een wereldkampioen op topniveau lijkt dit veldritseizoen nog boeiend te kunnen maken. In Spanje moet Van Aert opstaan.
WIM VOS
BRUSSEL I Het gaat stilaan beter met de conditie van Wout van Aert. In Hamme werd hij zondag nog op zijn waarde geklopt, maar het technische parcours was in het voordeel van Mathieu van der Poel. En zoals Van Aert het zelf verwoordde: ‘Zelfs dan werd ik nog relatief makkelijk tweede. Dat is dit jaar al anders geweest. Ik heb al een tijd het gevoel dat het beter gaat.’ Bemoedigend dus. Maar dat gold nog veel meer voor de prestatie zaterdag in het Duitse Zeven. Criticasters zullen beweren dat Van Aert door de pech van Van der Poel zijn eerste Wereldbekerzege van het seizoen cadeau kreeg. Die redenering verdient wel enige nuance.
Zonder kettingproblemen bij de Europese kampioen hadden we vast een andere wedstrijd gekregen – Van Aert was de eerste om dat toe te geven. Maar de pech gebeurde ditmaal wel heel vroeg. En nadien kwam Van der Poel geen sikkepit meer dichter. Integendeel, het was Van Aert die bij elke modderstrook het meeste indruk maakte. ‘Ik weet echt niet of ik zonder die pech wel gewonnen had’, gaf Van der Poel toe.
Dominantie = monotonie
Wie de afgelopen weken de crossen afdweilde, kan er niet aan voorbij: al te lang baadt dit veldritseizoen in een lauw sfeertje.
De oorzaken? De moeizame internationalisering speelt een rol. Maar veel belangrijker: de dominantie van Van der Poel. Je zag het ook in Hamme opnieuw. Michel Wuyts en Paul Herygers hadden op Sporza al hun welbespraaktheid nodig om de tvkijker toch een beetje spankracht te bieden. Dus werd er rondenlang gespeculeerd over een mogelijke terugkeer van Van Aert in de spits van de wedstrijd. Heel even kon Van Aert drie luttele tellen van zijn achterstand afpeuteren, maar Van der Poel echt bedreigen? Neen.
Niet dat je het ook maar iemand kan aanwrijven. Zeker Van der Poel niet. Het is zelfs ironisch. Ooit zal de geschiedenis leren dat dit op atletisch vlak misschien wel de meest indrukwekkende periode is die de cross ooit heeft gekend. Zou er iemand ooit zo snel in het veld gereden hebben als Van der Poel? Net zomin als je het Van Aert kan aanwrijven. Wie beweert dat hij er helemaal niets van bakt, doet de waarheid geweld aan. Noch kan je het de vele andere crossers aanwrijven. Aerts, Sweeck, Vanthourenhout, Van der Haar, Hermans: week na week zie je ze hun stinkende best doen. Maar ze missen simpelweg de allure, de klasse en de uitstraling.
‘Ik heb al een tijdje het gevoel dat het beter gaat. In Spanje wil ik die paar procentjes wegwerken’ WOUT VAN AERT Crelan-Charles
Eindelijk weer duels
Alleen: hoeveel monotonie kan een sport verdragen? Slechts één man kan voorkomen dat de cross het volk koud laat. In Spanje wordt de volgende weken beslist over het aanzien van de cross. Donderdag vertrekt Van Aert naar het Spaanse Calpe ‘om die paar procentjes weg te werken’. Die procentjes moeten ons straks weer beklijvende duels met Van der Poel opleveren. De nieuwjaarsperiode, de kampioenschappen: het kan nog boeiend worden. Maar de tijd dringt. Als het ook in Spanje niet lukt, heeft Van Aert een probleem. En dit veldritseizoen ook.