‘Bij zo’n film hoort een rauwe beat’
Het kruim van de Belgische rapscene bedacht een soundtrack bij de gangsterfilm ‘Tueurs’. Maar is dat geen typecasting? ‘Ik ben geen “thug”, maar dat wil niet zeggen dat ik niet van geweldfilms hou.’
‘C
oup de feu sur les méchants / J'étais un peu éméché / On m’a appris à tuer les gens / Je savais que
c’était péché’, briest Roméo Elvis terwijl de beats als dumdumkogels je trommelvliezen aan flarden knallen. We zijn wat dreiging gewoon van het Brusselse rapreptiel, maar in het nieuwe ‘Méchant’ laat hij wel erg nadrukkelijk zijn tanden zien.
Het nummer bijt de kop af van de ‘soundtrack’ bij de film Tueurs, een goed naar de tijdgeest geboetseerde, aardedonkere misdaadfilm van de extopcrimineel François Troukens. Een gangster wil zijn laatste slag slaan, maar krijgt de Bende van Nijvel in zijn nek. De Waalse klasbak Olivier Gourmet krijgt weerwerk van Lubna Azabal; Kevin Janssens en Johan Leysen halen hun beste Frans boven.
‘Net als die acteurs speel ik een
rol’, trekt Roméo Elvis zijn wenkbrauw op. ‘Ook op het podium ben ik een personage. Veel rap vandaag is puur entertainment, hé. Kijk naar Drake, of Hamza bij ons.’
Grootste naam is de superpopulaire Damso. In zijn zog volgen naast Roméo Elvis onder meer Hamza, Isha en publiekslievelingen Caballero & Jean Jass. Nieuwkomers als Kobo, Yanso en Senamo tonen dat de hiphopbron niet snel zal opdrogen.
Uit de band springt Coely, als nietBrusselse en enige vrouw. Trekt ook de aandacht, of wat had u gedacht: Zwangere Guy, die als een Nederlandstalige Migos driftig prrrt en skrrrt over een gangster genaamd Santo, en ‘als hij knalt is het bingo’. ‘Ik heb geprobeerd om in het hoofd van een psychopaat te kruipen’, zegt de Brusselse rapper. ‘Dat bleek niet zo moeilijk. (lacht) Nee, dit staat echt ver van mezelf.’ Blaxploitation
Zoals cinema een houvast werd voor Troukens – die na een paar jaar cel zijn pad hertekende– is rap dat voor Zwangere Guy. ‘Zonder de muziek had ik diep in het drugsmilieu kunnen vallen, ja.’ Komen rappers daar dan makkelijker in terecht? ‘Bwa, een rapper die drugs neemt, wordt meteen aan criminaliteit gelinkt. Maar als een rocker aan de hero zit, is dat rock’nroll.’
Tueurs dolt wat met dat cliché. Op de hoes van het album worden de artiesten als schietgrage schoeljes uit een blaxploitationfilm afgebeeld. Is dat een goed idee, nu er bij de relschoppers in Brussel ook rappers betrokken waren?
‘Ik wil me niet uitspreken over een paar dommeriken die mijn geliefde stad naar de kloten helpen, maar rap wordt nog al te vaak met dat milieu geassocieerd’, vindt Zwangere Guy. ‘Dat is vooral lui. De hoogdagen van 50 Cent waren een decennium geleden al voorbij, toen Kanye West als “college dropout” een heel nieuwe sound introduceerde.’
We mogen niet veralgemenen, vindt ook Coely. ‘Het is niet omdat één heethoofd in Brussel een rapper bleek te zijn, dat hiphop fuck
ed up is. Dat is als: een zwarte maakt amok, alle zwarten zijn slecht.’
‘Het is mijn wereld niet’, zegt Roméo Elvis, die zich allerminst een thug waant. ‘Maar in deze film verplaatste ik mij, net zoals de anderen, met veel plezier in die rol.’ Hij is wel een grote fan van gangsterfilms. ‘Goodfellas is een van mijn favoriete films. Maar dat wil niet zeggen dat ik geweld verheerlijk. Kijk, rap is het verhaal van de straat, bij uitstek de taal van een maatschappij die bloedt.’
De film ademt de sfeer van pa ranoia, corruptie en meedogenloos geweld uit de jaren 1980. Dat hebben deze artiesten niet meegemaakt. ‘Nee,’ zegt Jean Jass, ‘maar dezelfde dreiging vind je vandaag ook terug. Geweld is overal.’
‘De film is echt heavy shit’, knikt Coely. ‘Daar past geen brave popsong bij, maar een rauwe beat die je een klap in het gezicht geeft.’