Ze lijkt een grijze muis, maar toch zet ze in Gent kopstuk Siegfried Bracke in de schaduw. Wat verklaart het optreden van Elke Sleurs? ‘Gent is háár afdeling. Ze heeft die zelf uit de grond gestampt.’

JANFREDERIK ABBELOOS Gent, woensdagavond: bestuursvergadering van de Gentse NVA. Guido Meersschaut is hees na een ellenlang pleidooi om Siegfried Bracke een mooie plaats te geven op de Gentse gemeenteraadslijst in 2018. Bracke verdient eerherstel, vindt Meersschaut, niet de vernedering die Elke Sleurs in zijn ogen zonet op tafel heeft gelegd. Ze gunt Bracke slechts de voorlaatste plaats. Geen lijstduwer, dat is Europees Parlementslid Helga Stevens. Geen nummer twee ook. Daar is nog geen kandidaat voor, maar Bracke wordt het zeker niet, oordeelt Sleurs. Zelfs geen top tien.

‘We gaan hem in de pas laten lopen als hij niet binnen de lijntjes kleurt’, zei Sleurs in februari nog schertsend in Het Nieuwsblad, kort nadat ze Bracke had onttroond als lijsttrekker. Deze week voegde ze de daad bij het woord. Bracke kende haar aanbod al maanden, maar hield zijn antwoord al die tijd in beraad. De Kamervoorzitter kon de eer aan zichzelf houden, maar dat deed hij niet. Zo verrotte de situatie. ‘Je zag de spanning in de fractie’, zegt een gemeenteraadslid. ‘Bracke was lang een steun voor Sleurs, nadat ze het fractieleiderschap had overgenomen. Maar sinds de zomer is hij totaal afwezig.’

Hoopte Bracke dat zijn kansen zouden keren? Tevergeefs. Ook de lokale afdeling is hem beu. Zijn ontboezeming dat hij liever niet zou opkomen maar een ‘ploegspeler’ is, wekt bij Sleurs de verdenking dat hij een spelletje aan het spelen is. Wat een informeel aanbod was, wordt een ultimatum dat bewust gelekt wordt naar de media.