Wordt Rusland ’18 zo goed of zelfs beter dan Mexico ’86? De kaarten lagen nooit gunstiger. Stom wel dat een mogelijk nationaal Belgisch delirium er in dat donkere Rusland van Poetin moet komen.
STEVEN DE FOER
Wie een vlekkeloos WK voetbal wil, moet het iedere keer aan Duitsland toewijzen. Strakke organisatie, perfecte stadions, traditie: dat het WK 2006 niet in ons collectieve geheugen gegrift zit, is omdat alles zo saai op wieltjes liep, zonder exotisch tintje. Zuid-Afrika 2010 swingde multicultureel op de tonen van de vuvuzela, en in Brazilië 2014 namen ook criminelen en demonstranten een maand vakantie voor het jogo bonito.
Voor 2018 en 2022 verkocht de wereldvoetbalbond Fifa de organisatie voor smeergeld aan poenerige autocratische regimes die het WK zien als een forum voor zelfpromotie. Over vier jaar trekken we naar de woestijn van Qatar, en in juni naar Rusland: slechts de nummer 64 van het voetbal, maar de nummer één in hooliganisme, racisme en homofobie. Het is dat de Rode Duivels wellicht nooit meer zoveel talent op de mat zullen brengen, zouden we anders uitkijken naar een bezoek aan een semidictator, die gewetenloos de democratie ondermijnt, dopinggebruik laat organiseren op ongeziene schaal en politieke tegenstrevers uitsluit van de verkiezingen?
De laatste keer dat het WK plaatsvond in een fout land was in 1978 in Argentinië. De ‘ Bloed aan de paal’-actie van de Nederlandse cabaretiers Freek De Jonge en Bram Vermeulen leverde nog enig moreel debat op, anno 2018 trekken 31 trotse voetbalnaties blijgezind naar Poetins promotieshow. Morele kieskeurigheid is uit de mode in deze cynische tijden. De Jonge en Vermeulen zongen: ‘We gaan naar Argentinië, waar dagelijks wordt gemoord / maar daar is nu eventjes geen tijd voor want zojuist heeft Rep gescoord.’ Ver- vang Rep door Hazard, en wat is het verschil?
Waar is dat feestje? Dan toch in Rusland? De Russen profiteren van de lage verwachtingen. Het eindrapport zou wel eens verrassend positief kunnen uitdraaien.
Neem nu het weer: Rusland doet denken aan sneeuw en bontmutsen, maar de zomers zijn er minstens even warm als bij ons. De Rode Duivels spelen hun eerste wedstrijd in Sotsji, aan de Kaukasische Riviera. De toeristen op de terrasjes zullen niet klagen.
Gastronomen hebben in Rusland niet veel verloren. Maar wie al snel uitgekeken is op borsjt en shashliks, zal merken dat de wereldkeuken ook stedelijk Rusland heeft veroverd. Rusland is dankzij de devaluatie van de roebel zeer betaalbaar geworden: je kunt dus weleens een betere tent opzoeken.
Veel voetbalfans leven op een dieet van fastfood en bier, en daarmee wordt het oppassen geblazen. Het brute geweld door een fascistoïde legertje Russische hooligans op het EK 2016 heeft alarmbellen doen afgaan. Hooliganleiders met namen als Vassily the Killer hebben ook nu ‘een festival van geweld’ aangekondigd. Het lijkt vooral stoerdoenerij. Poetin heeft geen zin om het Russische imago te laten besmeuren. Als de voormalige KGB-spion iets niet wil, kan hij erg overtuigend zijn. Alles wijst erop dat Vassily the Killer en co. bij het minste vergrijp een onaangenaam verblijf achter de tralies tegemoet gaan.
Toch blijft de kans reëel dat sportieve frustratie spontane uitbarstingen aanwakkert. Zeker als zware jongens zich geprovoceerd voelen door brallende westerlingen. De organisatoren adviseren bezoekende fans niet voor niets zich te beperken tot één biertje voor of na de wedstrijd. Beangstigend? Vooral voor ladderzatte Britten wellicht, die ook in Marseille tijdens het EK in 2016 al het doelwit waren.
Veel Russen hebben trouwens onder hun norse bolster een gastvrije pit. De ontvangst van buitenlanders bij de loting was opvallend gul. Al is die gastvrijheid heel wat minder voor holebi’s en nietblanken. Homoseksualiteit is niet verboden in Rusland, maar botst er op een muur van vijandigheid. Holebi-fans zijn straks ‘welkom, op voorwaarde dat ze hun geaardheid niet propageren tegenover minderjarigen’. Een regenboogvlag in het stadion mag, maar hand in hand over straat lopen wordt ten strengste afgeraden. Eén troost: Russen zijn, zo bleek toen ze het Eurovisiesongfestival ontvingen in 2009, slecht in het detecteren van homoseksualiteit. Wie er niet bijloopt alsof hij naar een gay pride gaat, heeft dus niet zo veel te vrezen.
Een donkere huidskleur is min-