Cabaret uit de cabardouche
Muziektheater In ‘Les âmes perdues’ reanimeren vier verloren zielen het zwoele twentiescabaret met vlag en wimpel.
Wanneer leunde u het laatst in uw theater stoel achterover ter wijl sierlijk uitgedoste obers met wijn, champagne en druifjes rond uw tafel draafden? Het zijn die vervlogen tijden die de jonge multitalenten Alexandra Oppo, Ewout Lehoucq, Naomi Beeldens en Isaak Duerinck willen oproepen. In Les
âmes perdues, Duerincks afstudeerproject dat door Muziektheater Transparant werd opgepikt, zijn de satirische cafétheaters en het aloude cabaret weer springlevend.
Locatie is het oude Borgerhoutse gemeentehuis, als trouwplaats gefundenes Fressen voor een rist amoureuze escapades. Toeschouwers worden er als potentiele wederhelften aan elkaar voorgesteld. Onstuimige hoeren geven er in sappig Duits wijze raad over hun geslachtsdeel. ‘Meer drank!’, brult regisseur Wouter Van Looy enthousiast. Punten voor sfeer en gezelligheid.
Uit de verkleedkoffer
Diezelfde speelse tred dartelt door de geinige taferelen die rond de chansons van Jacques Brel, Benjamin Britten en Kurt Weill worden opgetrokken. De vier acteurs – samen vormen ze het kersverse collectief Lâp – blijken uitstekende performers die in geen tijd de piano voor de accordeon ruilen of de trouwjurk voor het evakostuum. Even wispelturig zijn de naïeve, wulpse gelukszoekers die ze opvoeren. De wijsheden (‘rust roest’) die als hoogheilig geschrift in het districtshuis staan gebeiteld, worden ondertussen in zoete wenskoekjes geserveerd.
Aan die vederlichte satire heeft de voorstelling in feite genoeg. Een half gemeend maatschappijkritisch intermezzo wordt er dan ook onnodig bij gesleurd, alsof hun ode aan de schoonheid per se de klimaatcrisis op de korrel hoeft te nemen. Nee, ook zonder dwingende boodschap blijft dit een frisse en aanstekelijke soi
rée composée. Dit visitekaartje van Lâp wordt goed bewaard in onze portefeuille.
Les âmes perdues Muziektheater Transparant ¨¨¨èè Nog tot 6/1 op het Antwerpse festival Wintervuur.